Bibliotheca Arnamagnæana - 01.10.1979, Blaðsíða 221
195
hvort betta minni getur skodazt sem einkaeign neins sérstaks ævintyris
a6 upphafi. f>ad verdur {dvi ekki talid fram til studnings beirri skodun,
a5 draumastråkssagan sé runnin frå AT 517-671 (né neinu oSru
ævintyri) ad upphafi, f>ott um åhrif badan sé ad ræda i beim brigSum
sem hafa fuglaspårminni.
Samefni Vaticinium-sagna og ævintyrisins um draumvisa drenginn
er bau tvo minni, sem nu hafa verib nefnd, og bad ad hetjurnar i beim
bådum eru ungir og vitrir piltar. Um annad samefni virdist ekki ad
ræda. Ævintyrin eru oliks efnis. Roksemdir be>rrar skodunar, ad
draumadrengsævintyrid eigi sameiginlega rot med AT 517-671, eru
alls onogar. Heilleiki og hid sérstæda efni draumastråkssogunnar eru å
hinn boginn til åbendingar um, ad hun muni vera sjålfstætt ævintyri frå
ondverdu, en ekki sproti af stofni annarrar sogu.
III. Ad rir ættingjar.
A. Sapientes.
Skåldsagan og ævintyrasafnid Sjo visir meistarar, sem sagan Sapi-
entes er i, var lengi talid mundu vera indverskt rit ad upphafi, en
samkvæmt sidustu rannsoknum mun bad vera persneskt, frå bvi um
600-800 e. Kr20.
Umgerd verksins er albekkt ævintyri um vonda konu sem leitar åsta
vid stjupson sinn (sbr. konu Potifars o.s.frv.; AT 875 D*), en i bessum
ramma eru å Vesturlo ndum venjulega 15 adrar sogur. I Austurlondum
eru sogumar jafnan fleiri. Efni umgerdarsogunnar er betta:
Kongur verdur ekkjumadur og kvænist aftur. Hann å son i fostri hjå
sjo meisturum, sem kenna honum allar listir. I Austurlondum er
meistarinn adeins einn, heimspekingurinn Sindbad, og vid hann er
verkid jafnan kennt og nefnt Sindbadsbok. Stjupan heimtar nu ad få ad
sjå soninn, og eru bå honum og meisturunum gerd bod um ad koma til
hallarinnar. Vegna uggvænna fyrirboda banna meistaramir prinsinum
ad mæla i sjo daga, og er hann sem omålga bann tima i holl fodur sins.
Stjupan leitar åsta vid hann, en hann hrindir henni frå sér. Hun kærir
20 Um Sjo visa meistara, feril og jiroun safnverksins, sjå yfirlitsgreinina “Sindbad-
Name” (Sindbadsbok) i Kindlers Literatur Lexikon VI (Miinchen 1971), 1402-1415,
og rit sem bar er vitnaS til. Um uppruna verksins er bar stubzt vi6 grein B. E. Perry,
“The Origin of the Book of Sindbad”, i Fabula III (1959).