Bibliotheca Arnamagnæana - 01.10.1979, Blaðsíða 341
307
bære omkring for at vise, at det var alt, han havde med sig fra denne
verden.
150. Kong Philippus’ tjener begik overgreb mod en bonde, der
havde frelst hans liv, men straffedes af kongen.
151. Historien om Androkles og løven. - Thompson/Aarne 156,
Tubach 215. - Androkles hedder i 124 “Androdus” {cl læst som d).
152. I Patræ i landet Achaia fødte en dreng, som Plinius kalder
Thoantis, en drage op. Da den blev stor, jog byens borgere den ud i
skoven. Engang da Thoantis og hans staldbrødre blev overfaldet af rø-
vere i skoven, kom dragen dem til undsætning.
153. En fattig bonde bragte kong Artaxerces af Persien vand og be-
lønnedes med en guldkande.
154. En grædende hyrde fortalte en kardinal, at han sørgede over,
han ikke før havde tænkt på at takke Gud for, at denne ikke lod ham
blive en hæslig slange. Kardinalen fandt så stor sandhed i hans ord, at
han faldt i afmagt.
155. En rig købmand i Indien havde en skøn og from hustru. Hun
afviste en tjeners efterstræbelser, og denne købte for at hævne sig tre
fugle og lærte dem at sige nogle ord på edomitisk om husfruens
utroskab. Fremmede pilgrimme oversatte fuglenes tale for købmanden,
men hans hustru afslørede tjeneren.
156. En hellig broder samlede honning i en krukke, der hang over
hans seng. Han lå og forestillede sig, hvor meget han kunne sælge den
for, hvad han for de midler kunne købe og igen sælge med fortjeneste
o.s.v. Når han var blevet rig, havde giftet sig adeligt og fået en søn, så
skulle han ikke forsømme at tugte ham med hug. I det samme kom han
til at slå til krukken, som gik i stykker, og honningen løb ned over hans
ansigt og havde nær kvalt ham. - Stith Thompson: Motif-Index of
Folk-Literature: J 2061.1, jfr. historien om pigen med mælkekrukken,
Tubach 3286 (samme motiv i H. C. Andersens digt “Konen med
æggene”, 1836, med undertitlen “En gammel Historie sat i Riim”, jfr.
Thompson/Aame 1430).
157. En rig gammel købmand havde en ung kone, der ikke ville vide
af ham i sengen. En nat blev konen skræmt af en tyv og søgte tilflugt i
ægtemandens favn, hvad denne rigt belønnede tyven for. - Historien
slutter med denne kommentar (Grimur Bergsveinssons?): “Enn huad
leinge hann naut sinnar vngu kuinnu blijdra fadmlaga, er mier ecke