Bibliotheca Arnamagnæana - 01.10.1979, Side 211

185
tulka&i mål hanans å bå lund, a6 Ason mundi ab lokum lenda i
orbirgb, en hann sjålfur (stråkurinn) eignast aubæfi hans. Eftir betta
ber Ason upp erindi sitt vi5 ekkjuna, bybst til a6 taka son hennar i
fostur, og skuli hann aldrei l>urfa ab kenna fåtæktar. Drengsins sins
vegna fellst hun ab lokum å betta, og Ason tekur nu stråkinn meb sér
heim til sin.
t>egar bangab er komib, segir hann stråknum ab fara inn i eldhusib,
en i annan stab skipar hann matgerbarmanni sinum ab drepa drenginn,
en taka ur honum hjartab og lifrina og matbua handa sér til målsverbar.
Matgerbarmaburinn gengur bå til eldhuss og tekur ab bryna hnif sinn.
Vib betta spretta tårin fram i augu drengsins, og begar kokkurinn segist
eiga ab fara ab slåtra lambi, segir stråkurinn hann ljuga bvi, bvi ab
hann ætli ab drepa sig. f>å féllust matsveininum hendur, og begar
stråkurinn gaf honum bab råb ab taka hvolp undan tikinni i stabinn, og
matbua hjartab og lifrina ur honum fyrir husbondann, tok hann bvi
fegins hendi, en hafbi siban stråkinn hjå sér å laun.
t>remur månubum sibar bar bab fyrir konginn i rikinu i draumi, ab
hundar komu hlaupandi og toku til ab sleikja bijå gulldiska eba -fot,
kjorgripi hans. Enginn i nånd vib hann gat råbib bennan draum, sem
olli honum bungum åhyggjum, og sendi hann \>& eftir Asoni, sagbi
honum drauminn og gaf honum skipun um ab råba hann. Nu bråst
Asoni vizkan, og kom engin råbning upp. I>å hotabi kongur ab gera
allar eignir hans upptækar, nema hann rébi drauminn og segbi sér
råbninguna ab bfemur dogum libnum. Ason for nu heim, og var
råbbrota og uppstokkur, en einna verstur var hann vib matsveininn,
sem hann spurbi: Hvi léztu stråkinn ekki lifa? Nu hefbi ég not fyrir
hann. På gekkst matsveinninn vib og sagbi stråkinn vera å lifi.
Lét Ason nu obara sækja hann, sagbi honum draum kongs sem sinn
eigin draum og sagbi honum ab råba hann. En stråkurinn veit hvab um
er ab vera og neitar ab segja honum råbninguna, bvi betta sé draumur
kongsins en ekki hans. Kvebst stråkur ekki segja råbninguna obrum en
konginum sjålfum. Nu tekur Ason drenginn meb sér til hallarinnar og
gengur bar fyrst einn fyrir kong, sem krefur hann formålalaust råbning-
arinnar. Ason segir bå, ab draumurinn sé ekki nogu merkilegur eba
torræbur fyrir sig. Litib barn mundi geta skilib hann. Bamib sem ég hef
meb mér gæti sagt ber allt eins og ab lesa af bok. Eftir betta var
drengurinn leiddur fram, og kongurinn spurbi hann til råbningarinnar.
Stråkur bibur bå kong ab låta Ason segja råbninguna fyrst, og muni bå
raun å gefa, hvem mann så hafi ab geyma sem reyni ab færa sjålfum
sér i nyt vizku annarra. Neybist Ason nu ab lyktum til ab viburkenna
getuleysi sitt og råbabrot. E>egar hér er komib, segir stråkur fram
råbningu draumsins. Hun er å bå lund, ab prinsessumar bijår, dætur
kongsins, hafi allar gerzt sekar um saurh'fi og syndgab gegn gubi og
konginum fobur sinum, og næstu daga muni bær allar fæba kongi
barnabom.