Úrval - 01.05.1962, Blaðsíða 5

Sagt er að Hjalmar Schacht,
hinn frægi bankastjóri og fjár-
málasnillingur nazistanna Þýzku,
hafi verið Því mjög mótfallinn
hvernig Gyðingarnir voru ofsóttir
í „þriðja ríkinu“, og þráfaldlega
reynt að sýna Hitler fram á, að
nazistarnir ættu einmitt að hefja
þá til vegs og virðingar i viðskipta-
lífinu og hagnýta sér þannig snilli
þeirra í allri verzlun. Segir sagan
að Hitler hafi loks leiðzt svo þrá-
kelkni bankastjórans, að hann
missti þolinmæðina og skipaði
honum að leggja fram gildar sann-
anir fyrir þvi, að Gyðingar væru
í rauninni eins slyngir kaupmenn
og hann vildi vera láta.
Schacht kvaðst eiga auðvelt með
það, og bað foringjann að skreppa
með sér í nokkrar verzlanir í ná-
grenninu, svo hann gæti sann-
færzt um yfirburði Gyðinga sem
verzlunarmanna af eigin raun.
Féllst foringinn á það og gengu
þeir fyrst inn í búsáhaldaverzlun,
þar sem ómengaður ,,arii“ stóð
fyrir innan afgreiðsluborðið.
Schacht vék sér að honum, og
spurði hvort hann hefði á boðstól-
um bollapar fyrir örvhenta. Sá
aríski hristi höfuðið — nei, því
miður, bollapör fyrir örvhenta
voru ekki fáanleg í verzlun hans.
Þeir Schacht og Hitler héldu
þá á brott, og næst leiddi banka-
stjórinn foringjann svo inn í aðra
búsáhaldaverzlun, þar sem hrein-
ræktaður Gyðingur réði ríkjum.
Bankastjórinn bar upp sömu
spurninguna. Bollapör fyrir örv-
henta .... Jú, það var eins og
afkomanda Abrahams sáluga
minnti, að hann ætti enn eftir
eitt bollapar fyrir örvhenta, af
birgðum, sem hann hafði fengið
fyrir nokkru. Að svo mæltu skrapp
hann inn í vörugeymsluna inn af
verzluninni, en baðst afsökunar,
þegar hann kom fram aftur eftir
nokkra stund; umrætt bollapar
var þegar selt, og nú var ekki
annað eftir af þessari vöru en
bollapör fyrir örvhenta í sex og,
tólf manna kaffisamtæðum, og
því miður yrðu þeir þvi að
kaupa heila samstæðu .... ómögu-
legt að selja einstök bollapör ....
Auðvitað varð ekkert úr kaup-
unum, en þegar kom aftur út á
götuna, leit Schacht sigri hrósandi
á Hitler. „Jæja, finnst þér þetta
kannski ekki fullgild sönnun . . . . “
Foringinn starði á bankastjór-
ann. „Sönnun .... þótt svo hittist
á að Gyðingurinn ætti kaffisam-
stæðu fyrir örvhenta?“
Þá hristi fjármálasnillingurinn
höfuðið. Nú sá hann að það mundi
einu gilda hvort þriðja ríkið yrði
snilligáfu Gyðinganna aðnjótandi
eða ekki ....