Úrval - 01.05.1962, Blaðsíða 69

JÓN BALDVINSSON
77
ist, en skýtur þvi til drengskapar
manna að hver fylgi öðrum og
allir a8 einu máli og verði síðan
samferða út.
Nú verður enn þögn.
Þá skýrir Jón frá því með Ijós-
um og einföldum orðum að mik-
ilsvirtur og ágætur flokksmaður
sé kominn í fjárþröng, svo að bú-
ist sé við erfiðleikum og álits-
hnekki. Hann nefnir upphæðina,
sem vanti til þess að forða vand-
ræðum og lætur svo um mælt, að
þessi aðstoð þurfi að koma nú
þegar og alveg hljóðalaust, svo
að hvergi komist orð á. Upp-
hæðin nam sem svaraði meðal
árslaunum manns, í góðri stöðu,
eins og þau gerðust þá.
Þvi næst mælti Jón:
Og nú hef ég, drengir góðir,
leyft mér að jafna þessu niður
á okkur alþingismenn flokksins,
eftir efnum og ástæðum. Ég veit
að þið rengið ekki, að ég hef
reynt að gera það eftir beztu
vitund, engum ivilnað, engum
reist hurðarás um öxl. Ég hef
þetta hér á seðlum, eins og ég
hef jafnað þvl niður.
Því næst telcur hann seðlabúnt
upp úr vösum sínum, les nafn
hvers og eins og þá upphæð, sem
honum er ætlað að greiða, byrj-
ar á sjálfum sér og afhendir
hverjum sinn seðil. Og fyrri en
nokkrum gefist svigrúm til að
taka til máls, heldur Jón áfram
með sömu fumlausu ró:
Mér, þér Héðinn, og nokkrum
öðrum, sem hann tiltekur, ætla
ég að borga þetta í peningum
nú þegar. Ykkur hinum, sem ég
veit að ekki hafið peninga hand-
bæra, ætla ég að samþykkja víxla
fyrir upphæðinni. Ég er hér með
víxlana og hverjum ykkar hefur
verið fenginn ábyrgðarmaður,
sem þegar hefur ritað nafn sitt
á þá. — Því næst afhendir Jón
okkur vixlana, því ég var í þeim
hópnum.
Og setzt.
Rétt i þeim svifum, sem dá-
litið óþolinmóðleg rödd kvaddi
sér hljóðs, verður Jón Baldvins-
son allt í einu heyrnarlaus,
sinnir þvi engu en gengur til
dyra og stingur lyklinum i
skrána. Snýr sér siðan brosandi
að okkur og segir:
Eigum við svo ekki að koma
þessu af, drengir. Þið skuluð nú
taka upp ávísanaheftin, sem þau
eigið. Þið hinir skuluð samþykkja
víxlana. Svo legg ég til að við
fáum oklcur kaffi.
Eftir tæpa mínútu var fund-
inum lokið. Engin fyrirspurn,
engin kvörtun, engin úrtölurödd.
Allt klappað og klárt, án þess að
nokkrum fundarmanni þætti
taka því að segja aukatekið orð.
Við vorum þó tíu þingmenn Al-