Ný félagsrit - 01.01.1847, Blaðsíða 62

G2
IM SKATTANA A ISI.ANDI.
en úr þessu bætist aldrei, meban verzlan og
samgaungurílandinueruí samahorfi og nú
er’).—þaö kemurekki þessu máli vife, aíi útskýra þetta
framar á þessuin stab, en þess er einúngis getib til aö
sýna, afe verfei ðllum gjaldþegnum skipafe afe gjalda í
peníngum, munu verfea skuldir miklar á hverju ári, og
verfei þeim leyft afe gjalda í landaurum efea vöru, yrfei
konúngssjófeinunt töluverfeur missir búinn, ef verja
ætli aurum þessurn til penínga fyrir hans hönd. þar
mundi því reka afe, afe skipa sýslumönnum afe svara
verfei hinna mefeteknu landaura í peníngum, en þetta
inundi verfea þeim svo þúngbært, afe menn neyddist
til afe veita þeiin meiri þóknun enn venjuleg umbofes-
laun, því flutníngur á varníngi og sala er hérálandi
vífea kostnafearsamt og örfeugt, og tnargar vörutegundir,
sent koma í gjaldife, rýrna og spiliast vife geymslu.
Smáræfei þafe, sent sýslumenn gjalda nú til jarfeabók-
arsjófesins og kallafe er lögþíngisritara-Iaun, virfeist
nefndinni bezt væri afe félli nifeur sein gjald sérílagi,
og sama þykir henni mega heimfæra uppá lögrétlu-
manna-laun, sem goldin eru í löggæzlusjófeinn (jus-
titskassa), þarefe sjófeur þessi helir nú töluverfear
tekjur aferar, eptir konúngs úrskurfei 23. Apríl 1840,
og á rúmar 10,000 dala á vöxtum.
Um t'ölu lausafjár í tíund
hefir opt verife rædt, og stúngife uppá ymsum breyt-
íngum í reglugjörfe 17. Júlí 1782 um þetta efni, en
meiníngar manna eru enn svo ólikar, og skofeunar-
mátarþeirra svo óljósir, um þafe, hvernig slík breytíng
ætti afe vera, og hverri stefnu þar eigi afe fylgja, afe
) J>cssi orð ncfndarinnar cru auðkend af oss.