Úrval - 01.05.1962, Qupperneq 66

74
Ú R V A L
komu Jóns Baldvinssonar, ann-
aöhvort viljandi eöa óviljandi,
og vildu telja skort á einlægni
og einurð. Hitt var þó sannara,
aö Jón skorti hvorugt. En þessi
framkoma var hluti af hernaöar-
list hans og stjórnlist, iþrótt
hans á leikvelli stjórnmálanna
náskyld í eöli þeirri, sem beita
varö viö sprettharðan lax, áöur
en honum yrði landaö. Ég skal
játa það umbúðalaust, aö þaö tók
mig talsverðan tíma aö átta mig
á þessum þætti i vinnubrögðum
Jóns og skapgerð, enda stund-
um lagður honum til ámælis á
miöur vingjarnlegan hátt. En
Jón Baldvinsson var enginn
lukkuriddari og óheilindi voru
ekki til í manninum. Þetta gat
engum dulizt, er sjá vildi, af
þeim sem nokkurt verulegt sam-
starf áttu með Jóni Baldvins-
syni. Hitt fór ekki dult, að þeir
menn voru til, bæði utan flokks-
ins og innan, sem beinlinis ótt-
uðust hyggindi Jóns og lagni
þótti hann ýmist standa sér í
vegi fyrir frama eða ríða hnykk
á ráðagerðir þeirra, og þótti eklti
ófallið að gera vinnubrögð hans
tortryggileg. Jón lét það lengstum
lítt á sig fá og breytti ekki hátt-
um sínum að heldur, vissi þó
gerla, hverju fram fór um þetta
og annað.
Ef Jón Baldvinsson hefði kunn-
að latínu og verið þá uppi, er
það þótti vel hæfa, að mikil-
menni ættu sér lcjörorð, finnst
mér, að hann hefði vel mátt ein-
kenna starf sitt og persónu með
þessum orðum:
Svaviter in modo, fortiter in
re.
IV.
Að endingu nokkrar smásögur,
sem bregða ljósi á kynni okkar
Jóns Baldvinssonar og þá mynd,
sem ég gerði mér af manninum.
Veturinn 1931 er það eitt sinn,
að Jón hringir til mín og biður
mig að finna sig. Áttu Alþingis-
kosningar að fara fram það vor,
því að þing hafði verið rofið
14. apríl. Ég fór á fund Jóns,
svo sem til var mælt. Hann tek-
ur að ræða um væntanlegar
kosningar og spyr mig, hvort ég
geti ekki hugsað mér að vera í
kjöri fyrir Alþýðuflokkinn.
Það mun vera eitt af álitlegri
kjördæmunum, svaraði ég. Mér
heyrðist á þér í hitteðfyrra, að
varla þýddi að bjóða mér annað.
Ekki er það nú, svaraði Jón,
kjördæmið, sem ég ætla þér, er
eitt það óálitlegasta og meira en
vonlaust. Það er Vestur-ísafjarð-
arsýsla. Þeir verða þar i kjöri
Ásgeir Ásgeirsson og Thor Thors,
og okkur vantar þangað dugandi
mann. Fylgið er sáralitið og þetta