Ný félagsrit - 01.01.1847, Qupperneq 127

VF.B/.LUNARMAIj I'UREVINGA.
127
koma til eyjanna, og þegar svo er koinif) mun ekki
lifia á laungu, áfrnr þeir verbi færir um af) leggja stund
á verzlun og ymsar ifinafeartegundir.
þafe væri sú eina ástæfea, er gæti giört þafe vafa-
samt, hvort veita ætti Færeyíngum verzlunarfrelsi
efeur ekki, afe þeir væri komnir svo örskammt áleifeis
í mentun, afe þeir heffei ekki vit á afe kaupa naufesynjar
sínar efea selja varníng sinn, en því fer svo fjarri, afe
öllum ber saman um, afe þó Færeyíngar se afskekktir,
se þeir þó vel mentafeir og í marga stafei betnr enn
alþýfea í Daninörku.
Enn fremur hafa menn barife því vife, aö vöruafli
á eyjunum se injög lítill og verzlunin því ei meiri
enn svo, afe einuin kaupmanni mundi ei verfea ofvaxife
afe leggja hana undir sig mefe öllu, og inundi af því
leifea hálfu verri einokun enn þá, sem nú er; en
þetta mun varla reynast satí, enda þó litife se á.verzl-
unina í því horfi sem hún er nú, og afe minnsta kosti
gjöra menn þá svo ráfe fyrir, afe-vöruafli á eyjunum mnni
verfea jafn-Iítill þegar verzlunarfrelsi er komife á,
einsog liann er nú, mefean einokunin stendur; en þafe
álítur nefndin rángt mefe öllu: því liinn fyrsti árángur
af verzlunarfrelsinu mun eininitt veröa sá, afe vöru-
aflinn vex, einkum af íiskiveifeuni, sem vanræktar hafa
verife allt til þessa, en eyjarnar liggja svo vel vife.
Afe verzlanin á Færeyjuin se ekki svo lítil nú sem
stendur má sjá af yfirliti því, er her kemur á eptir,
og sein afe öllum líkindum er áreifeanlegt, þó þafe sé
ekki tekife eptir neinni embættis-skýrslu.
Varníngur sá, er kom frá Færeyjum um árin
1835—1843, hljóp: