Ný félagsrit - 01.01.1847, Blaðsíða 134
134
VERZLUNAnMAL EÆREYINGA.
þaí) er og álit vort, að lög þau, sein gefin verba
til ab koina skipulagi á í eyjunuin, skuli ekki binda sig
viö verzlunina eina, heldur eigi þau a& ná yfir alla
atvinnuvegi, og í því efni föllunist vér meS öllu
á grundvallar-reglu hinnar fyrri nefndar: ab þaS eigi
ab drottna hiB i’nesta frelsi í ölluin atvinnuve^um, og
engin bönd skuli leggja á, nema því aS eins aS gagn
ríkisins eSa Færeyínga sjálfra heimti þab.
Um fyrirkomulag verzlunarinnar hefir nefrtdin
þá uppástúngu fyrsta, a& öllum þjóbum sé leyfS
frjáls verzlun á eyjununi.
Vér viljum ei mótmæla því, aS regla þessi sé
rétt í sjálfri sér, né heldurþví, aS vel megi hafa hana
viS verzlun Færeyínga, en oss finnst þaS þó ísjárvert
aS veita svo ótakmarkaS verzlunarfrelsi undireins og
einokunin er tekin af, og meSan breytíng er aS verBa
á. jiaS mundi ekki heldur verBa neinn hagur fyrir
Færeyínga sjálfa, aS sægur af útlendum mönnum, er
fáir g.æti talaS viS, kæmi þángaS, undireins og þeir
ættu aS gjöra hina fyrstu tilraun til aS færa sérfrelsiS
í nyt. Oss finnst jafnvel, aS vel gæti fariS svo, aS
menn meS því stofnuSu Færeyíngum íþann vanda, sein
ei er hægt aS sjá fyrir endann á. þegar vér lítum á
verzlun Dana, finnst oss þaS einnig ráSlegt, aS láta
ei verzlunina á Færeyjuin Iausa meS öllu, fyrr enn
gott skipulag og nokkurskonar festa er komin á
verzlunina. þaS er því álit vort, aS fyrst um sinn
eigi einúngis aS leyfa Dönum aS verzla á eyjunum, en
ekki útlenduin mönnum, þó undanskiljum vér þá kaup-
menn, er flytja þángaS viS og næfra, því vér vitum
vel aS Færeyíngar þurfa mjög á þeim varníngi aS
halda, af því hann fæst eigi í Danmörku, og verSur