Ný félagsrit - 01.01.1847, Qupperneq 151

VERZI l’NARMAL FEREYINGA. liíl
svo, ab Færeyíngar yr&i fyrir ósktinda af skipa-grúa
þeiin, er keinur í grennd vif) eyjarnar, ef [>eim er ei
séfe fyrir einhverri vörn, á þann hátt er nú var á
minnzt; einkum er þörf á því vegna fiskibáta eyja-
manna, því þaö hefir opt borizt fráFæreyjum, a& Fær-
eyíngar gæti ekki fiskab, af því aö þeir þyröi ekki
aö Iiætta sér innnnum stóru skipin útlendu, þareö
þeir væri hræddir um aö sér kynni aö veröa misboöiö.
þetta eru athugasemdir þær, er eg áleit skyldu
mína aö Ieggja fyrir þíngiö. Eg ætla ekkf aö mót-
mæla uppástúngu nefndarinnar, og ef þíngiö ræöur
af aö leggja bænarskrá fyrir konúng, þá legg eg
þíngmönnum á sjálfsvald, bvort þeir vilja taka nokk-
urt tillit til þess, sem eg hefi sagf, ellegar ekki, þegar
bænarskráin veröur samin.
Stórkaupinaöur Andr. Hanscn frá Kaupmannn-
höfn talaöi þvínæst, kvaöst hann vera aö mestu sam-
dóma því, er konúngsfulltrúi haföi taliö til vandkvæöa,
en segir þó aö lyktum, aö hann kveöst vera (4full-
komlega sannfæröur um, aö verzlunarfrelsi fyrir eyj-
arnar veröi bezta aöferöin til aö efla andlega og lík-
amlega framför innbúanna, aö svo miklu leiti sem
auöiö má veröa”.
Uppástúngumaöur (Ilansen „ráömaöur”) tók þaö
fram, aÖ vandkvæÖi þau, sem konúngsfulltrúi heföi
taliö og sá, sem næst bonum mælti, væri eiginlega
ekki annaö enn til aö draga úr því sein þeir heföi
játaö sjálfir. (lVeitiö”, segir hann, JFæreyíngum fullt
frelsi og kenniö þeim aö meta heimsins gæöi, þá
munu þeir og í sannleika fara aö hugsa nm aö stunda
betur fiskiveiöar og aöra atvinnuvegi, er vel eiga viö
á eyjunum. Ekki held eg menn þurfi aö vera hræddir