Ný félagsrit - 01.01.1847, Page 188
íim
ALIT UM ltlTGJÖUOIR.
næmlega næstu kjnslób einsog þá, sem honuin var
sanitíSa, og þegar há&iö hittir ekki, þá dregur úr því
æ&i miki?) afl. þessvegna er þab einskonar óheppni
fyrir slík skáld, þegar kvæbi þeirra koma út á ö&ruin
tíina, þegar niart er or&ib ö&ruvísi enn þeir gjöra
rá& fyrir.
Sigur&ur Pétursson var einn af þeim skáldum, sem
tók þaö sein næst honum lá; hann liföi til þess aö
lifa, og síöan at deyja einsog aferir gó&ir menn; fara
síöan í himnariki — ef svo vildi til takast!*) — Hann
vildi hafa gaman af veröldinni, og horfa á leik hcnnar
meöan hann mátti, og leggjast svo fyrirþegar hann „gat
ekki lengur”. þetta er öldúngis likt sumum af hinum
Qörmiklu og gáfuöu mönnum frá siöara hluta uinliöinnar
aldar, sem lif&u samtíöa biltíngunni miklu á Frakklandi,
gengu í skóla hjá Voltaire, og trúöu á mátt og megin
sinn og skynsemi sinnar. þegar Siguröiir var í Kaup-
mannahöfn, var þar samtíöa honuin norskur maöur,
sem JFessel het, og þótti fyrirtaks-skáld meöal Dana
um þær inundir; hann kaus helzt a& lifaeinsog fuglar
loptsins, og liaföi ekki gaman af öbru enn ab horfa á
hvaft fram-fór, hlæja ab heimskunni og totta pyttl-
una**), sem sagt var hann hef&i gjört drjúgum á
stundum, en nafnfrægastur var hann fyrir skrýtlur
*) „Grafskript** í Ljóðniæl. I, 261 : ,,Lans sál á Limni — að
flestra von — Lann át og draLk og svaf —• og- svo dó liann”.
í¥) Ilann setti sjálfum ser viðlíka grafskript og Sigurður:
Ilan aad otj drak, var altid tjlad
sinc Slövle-IIœle tjik han skjœve,
lian intjentinrj bestille rjad,
tilsidst han tjad ei lœntjcr Icvc.