Ný félagsrit - 01.01.1847, Síða 192
192
ai.it um niTGJÖnnia.
saman vi*b skiptinguna: vísnr á afinælisdag Lonúngs
eru t. a. in. allar settar í „gaman- og drjkkjii-kvæöi”,
en þæMrfi þó annars alvarlegs efnis, — aí) því leiti sem
nokkurt efni er í þeiin; — útlag&ar stökur eru settar í
flokk meö „einstökum vísutn”, en ekki meB útlegg-
ínguin.
A vibskilnabi kvæöanna sjálfra er svo mart ábóta-
vant, a& þab er alls ekki teljanda; vér skulum ab
eins drepa á fátt eitt af hverju tægi. I handritum
skáldsins standa fyrirsagnir yíir ílestum vísuin og
Lvæbum, og verba þau alls ekki skilin þegar fyrir-
sögnunum er sleppt. Eins er um athugagreinir, sein
skáldib hefir búih til sjálfur viíi inörg af kvæSunuin,
til útskýríngar á ymsu. þetta hvorttveggja stendur í
þrennslags handritum, sem vér höfum rannsakað, og
eru talin til eiginhandarrits; cru þau árei&anleg, því
Rask hefir skrifab sumt, og sunit er ritab af öéruin
inerkuin inönnmn. I útgáfunni er nú hæbi fyrirsögnum
og athugagreinuni sleppt víba hvar, og kemur iieldur
meinlega vib sumstabar, t. d. hls. 272—73: vísur til
Arna Vídalíns, Geirssonar, þegar hann sigldi, en rétt
á eptir þetta fyrirsagnarlaust: „þrátt í Arnaþýtur” —
o. s. frv., sem er skop um Arna skáld BöSvarsson;
bls. 270 stendur vísa: „Franskir smjabur og fals sér
teinja”; menn skyldu hngsa, a& skáldib hef&i veri& a&
ní&a Frakka, en þa& er rángt hermt, því skáldib hefir
sagt „Frónskir”, þ. e. Islendíngar, og uppyfir stendur
fyrirsögn: „um Frónska suina” (shr. 178—181). — Á
mörgutn stö&um vanfar í vísur, þó útg. hafi ekki
sakna& nema tveggja (bls. 14), t, a. m. bls. 185 þessa,
sem er 16. vísa: