Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1933, Blaðsíða 64
60
þegar brottrekslur skal ákveða, þarf einróma samþykki, en
ella samþykki allra annara en aðilja sjálfs.
III. Verkanir fullnaðarúrgöngu úr Þjóðabandalaginu eru
þær, að aðili missir þau réttindi, sem félagsskapurinn veitir,
og leysist undan þeim skyldum, sem honum eru samfara.
Eftir það getur aðili ekki tekið þátt i störfum bandalagsins
framar en hver aðili utan bandalagsins. Réttur hans til
verndar samkvæmt 10. gr., heimild hans eftir 11. gr. og krafa
til aðgerða bandalagsins eftir 12. sbr. 15. gr. er niður fallin. í
deilum hans við önnur riki kemur 17. gr. sm. til greina ein.
Þó mun eima eftir af réttindunum í einstökum atriðum. Ef
aðili átti dómara í Haagdóminum, mun liann ekki missa það
dómarasæti, fvrr en kjörtími dómarans er liðinn. Það verð-
ur ekki heldur talið víst, að þeir menn frá honum, er skip-
að hafa sæti í lijálparstofnunum eða nefndum, sem Þjóða-
bandalagið hefur skipað, eigi þegar að fara úr þeim nefnd-
um, nema hann óski þess. Hann getur og verið meðlimur
vinnumálastofnunarinnar, ef hann vill, en það geta reyndar
aðrir aðiljar, sem ekki hafa verið í þjóðabandalaginu, ver-
ið. Þeir menn, sem frá bonum eru og stöðu höfðu samkvæmt
samningi hjá Þjóðabandalaginu, munu og halda stöðu sinni,
þangað til samningstími þeirra er liðinn, nema fvrirvari
liefði verið gerður í samningnum í gagnstæða átt.
Með sama hætti losnar aðili við skvldur sinar, er hann fer úr
bandalaginu, nema þær haldi áfram eðli sinu samkvæmt eða
eftir samningum. Skylda til að lilíta hermála-ákvörðunum
bandalagsins samkvæmt 2. mgr. 1. gr. sm. eða samkvæmt 8.
gr. hans mun því falla niður, svo og tillagssskyldan eftir 6.
gr. sm. og skyldur eftir 10., 11., 12., 13., 15. og 16. gr. Þó gæti
aðili liklega ekki levst sig undan skyldu til að taka þátt til
fullnaðar i þvingunarráðstöfunum eftir 16. eða 17. gr., sem
hann hefur b}rrjað að taka þátt í, áður en hann fór til fulln-
aðar úr bandalaginu, né borfið frá því, að láta ágreiningsefni
sín, sem þegar eru til orðin og' tekið er að meðhöndla eftir 12.,
13., 15. eða 17. gr., fara leiðar sinnar eftir þessum greinum.
Og úrlausn, fenginni eftir þessum greinum, væri lionum líka
skylt að fullnægja, eins og ef hann væri i bandalaginu. Og ef
hann héldi mandati yfir einhverri lendu eftir brottför sína,
þá bæri honum að sjálfsögðu að láta Þjóðahandalaginu i té
ársskýrslu framvegis, sem aðrir mandatarar. Skuldhindingar,
sem aðili kynni að hafa á sig tekið gagnvart Þjóðabandalag-