Tímarit Verkfræðingafélags Íslands - 01.12.1967, Blaðsíða 288

Tímarit Verkfræðingafélags Íslands - 01.12.1967, Blaðsíða 288
286 TlMARIT VPl 1967 one important feature in common insofar as they reflect the desire to preserve fish in a form closely resembling that of the original raw material. The utilization of other, more stable, foods was not similarly restricted. Com, for instance, is processed into cereal, and dried eggs and milk have fotrnd universal utility because, by losing their identity, they could find their way into a large variety of foods. One of the oldest of man’s staples, wheat, is known by the name triticum, a name related to the Latin expression for the pulverizing process which alters the product’s original form and appearance. Many similar examples could be given; in the case of fish, however, the desire has, with a very few excep- tions, almost always been to consume it in the form of fish. . When man lived on the ocean’s coastlines and migrated up rivers, he was primarily a fish gat- herer. But when man moved inland, fish did not remain a major source of food because of the difficulties of fish preservation, storage, and distribution. In the face of today’s exploding populations and increasing protein shortages, new concepts of fish utilization must be deve- loped and better use must be made of a hitherto insufficiently utilized food supply. Fish must be conceived as an additive to other foods; the age- old concepts of consuming fish exclusively in the form of fish must be discarded. The idea must be estabhshed and accepted of using fish as a concentrate, primarily of protein, suitable for incorporation into foods of lesser nutritive value. Although never fully accepted and successful, many attempts have been made since early times to produce concentrates from fish for human consumption, concentrates in which the identity of the raw material has been lost. Witness to this fact can be found at least as far back as the days of classical Rome: A vase was found in the ruins of Pompeii, Italy, bearing the inscription: “Liquamen optimum siccatum ex officino umbrici agathopi.“ This, freely trans- lated, means: “The best liquamen (FPC) in the world is made in the factories of Umbricus Agat- hopus.” We are fortunate that a cookery book has been handed down to us from the first century A.D. The author of this book, Apicius1), describes in *) Flower, B., and E. Rosenbaum, Apicius. 1958. The Roman Cookery Book. Peter Nevill, Ltd., London and New York. detail not only the recipes of the upper- and middle-class families of Rome, but also indicate the method of manufaeture of one of the most important of all food supplements that the Romans knew: liquamen, a liquid protein hydro- lysate made from fish, ubiquitously consumed by the Romans and their satellites. This fishing industry, of course, has always been of great importance in Europe, huge amounts of fish coming from Newfoundland even before Columbus came to the New World. It is strange, therefore, that the art of making liqua- men was almost completely lost in post-Roman times. However important the fishing industry was m Europe, it probably never had quite the same significance as in Asia. Two facts illustrate this point: the first is that the oldest known form of money in circulation in India and Ceylon was the fish hook; the second, that the manufacture from fish of FPC in the form of fish sauces and pastes, similar to liquamen, developed very early all over the Far East. As far as the preservation of fish is con- cerned, the Asian people seem to have been in advance of the Europeans; although the fish industry in Europe was one of the few com- mercial undertakings organized on a huge inter- national scale, no real advances in the preserva- tion of fish beyond sun-drying, salting, and smok- ing were made for almost 2,000 years, when Appert started the canning industry in France. As for the New World, we have to wait until the late 1800s to notice any really startling deve- lopment in the field of fish preservation: in a publication by the U. S. Commission of Fish and Fisheries we note that the Honorable S. L. Good- ale of Saco, Maine, invented a process by which the juices of the flesh of fish could be extracted to form an article of food which promised to be of much commercial value. In the article the writer addresses himself to his readers and says: “No one needs less than yourself to be told how great are the possibilities for this new project. From each barrel of menhaden you can get three pounds of extract when the flesh alone is used and four pounds if the spine is retained in dress- ing.” He goes on: “I cannot avoid the conclusion that a new source of food is within reach which, at no distant day, may contribute materially to human welfare.” A httle further in the same article biscuits are described which were made with “fish flour,” and it was called such. These biscuits were exhibited by the Norwegian Depart-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180
Blaðsíða 181
Blaðsíða 182
Blaðsíða 183
Blaðsíða 184
Blaðsíða 185
Blaðsíða 186
Blaðsíða 187
Blaðsíða 188
Blaðsíða 189
Blaðsíða 190
Blaðsíða 191
Blaðsíða 192
Blaðsíða 193
Blaðsíða 194
Blaðsíða 195
Blaðsíða 196
Blaðsíða 197
Blaðsíða 198
Blaðsíða 199
Blaðsíða 200
Blaðsíða 201
Blaðsíða 202
Blaðsíða 203
Blaðsíða 204
Blaðsíða 205
Blaðsíða 206
Blaðsíða 207
Blaðsíða 208
Blaðsíða 209
Blaðsíða 210
Blaðsíða 211
Blaðsíða 212
Blaðsíða 213
Blaðsíða 214
Blaðsíða 215
Blaðsíða 216
Blaðsíða 217
Blaðsíða 218
Blaðsíða 219
Blaðsíða 220
Blaðsíða 221
Blaðsíða 222
Blaðsíða 223
Blaðsíða 224
Blaðsíða 225
Blaðsíða 226
Blaðsíða 227
Blaðsíða 228
Blaðsíða 229
Blaðsíða 230
Blaðsíða 231
Blaðsíða 232
Blaðsíða 233
Blaðsíða 234
Blaðsíða 235
Blaðsíða 236
Blaðsíða 237
Blaðsíða 238
Blaðsíða 239
Blaðsíða 240
Blaðsíða 241
Blaðsíða 242
Blaðsíða 243
Blaðsíða 244
Blaðsíða 245
Blaðsíða 246
Blaðsíða 247
Blaðsíða 248
Blaðsíða 249
Blaðsíða 250
Blaðsíða 251
Blaðsíða 252
Blaðsíða 253
Blaðsíða 254
Blaðsíða 255
Blaðsíða 256
Blaðsíða 257
Blaðsíða 258
Blaðsíða 259
Blaðsíða 260
Blaðsíða 261
Blaðsíða 262
Blaðsíða 263
Blaðsíða 264
Blaðsíða 265
Blaðsíða 266
Blaðsíða 267
Blaðsíða 268
Blaðsíða 269
Blaðsíða 270
Blaðsíða 271
Blaðsíða 272
Blaðsíða 273
Blaðsíða 274
Blaðsíða 275
Blaðsíða 276
Blaðsíða 277
Blaðsíða 278
Blaðsíða 279
Blaðsíða 280
Blaðsíða 281
Blaðsíða 282
Blaðsíða 283
Blaðsíða 284
Blaðsíða 285
Blaðsíða 286
Blaðsíða 287
Blaðsíða 288
Blaðsíða 289
Blaðsíða 290
Blaðsíða 291
Blaðsíða 292
Blaðsíða 293
Blaðsíða 294
Blaðsíða 295
Blaðsíða 296
Blaðsíða 297
Blaðsíða 298
Blaðsíða 299
Blaðsíða 300
Blaðsíða 301
Blaðsíða 302
Blaðsíða 303
Blaðsíða 304
Blaðsíða 305
Blaðsíða 306
Blaðsíða 307
Blaðsíða 308
Blaðsíða 309
Blaðsíða 310
Blaðsíða 311
Blaðsíða 312
Blaðsíða 313
Blaðsíða 314
Blaðsíða 315
Blaðsíða 316
Blaðsíða 317
Blaðsíða 318
Blaðsíða 319
Blaðsíða 320
Blaðsíða 321
Blaðsíða 322
Blaðsíða 323
Blaðsíða 324
Blaðsíða 325
Blaðsíða 326
Blaðsíða 327
Blaðsíða 328
Blaðsíða 329
Blaðsíða 330
Blaðsíða 331
Blaðsíða 332
Blaðsíða 333
Blaðsíða 334
Blaðsíða 335
Blaðsíða 336
Blaðsíða 337
Blaðsíða 338
Blaðsíða 339
Blaðsíða 340

x

Tímarit Verkfræðingafélags Íslands

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Verkfræðingafélags Íslands
https://timarit.is/publication/860

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.