Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1949, Blaðsíða 232
230
Iæknir er í fjarlægð, en sérstakrar aðgæzlu læknis er þörf, ef hann
ritar dánarvottorð samkvæmt vitnisburði annarra. Þegar svo ber við,
að sjúklingur deyr í fjarlægð frá lækni og enginn læknir hefur stund-
að hann í banalegunni, er héraðslækni einum heimilt að rita dánar-
vottorð hans, án þess líkskoðun sé gerð.
3. Lög nr. 42 10. nóvember 1913, um mannskaðaskýrslur og rann-
sókn á fundnum líkum, eru áfram í fullu gildi. Hefur áður viljað
skorta allmikið á, að þeirra lagafyrirmæla væri nægilega gætt, og
er þess vænzt, að betur verði rækt eftirleiðis.
4. Gömlu dánarvottorðaeyðublöðin verða eftirleiðis ónothæf, og er
öruggast fyrir yður að tortíma leifum þeirra, sem í yðar fórum kunna
að verða um áramót. Verði beðið um að endurrita dánarvottorð frá
fyrri tíð, munu tilheyrandi eyðublöð verða send héðan með beiðn-
inni. Græna eyðublaðið fyrir „viðbótarupplýsingar um vofeiflegt
mannslát eða fundið lík“ fellur einnig úr gildi, og ber eftirleiðis að
slcrá slíka viðbótargreinargerð á sjálft dánarvottorðseyðublaðið.
5. Leiðbeiningar 15. október 1940, um dánarvottorð og dánarskýrsl-
ur (í Mannslátabók, 2. útg. og sérprentað), falla úr gildi jafnframt
því sem hinar nýju leiðbeiningar taka gildi. Þó má að sjálfsögðu
styðjast við þær um val á sjúkdómaheitum, en engin nauðsyn er á
að binda sig við þar greind heiti, ef önnur eru almennt viðurkennd
eða ótvíræð og hverjum lækni skiljanleg eða auðfundin í almennum
fræðiritum. Tölusetning dánarmeina á dánarvottorði kemur ekki
lengur til greina.
6. Vandlega skal þess gætt að láta ekki hinar eldri leiðbeiningar
villa sig, að því er tekur til ákvörðunar dánarorsakar, með því að
eftirleiðis ber að gera slíkar ákvarðanir út frá ólíku sjónarmiði. Áður
var þess krafizt, að sá, er dánarvottorðið ritaði, ákvarðaði fyrst og
fremst „aðaldánarmein“. Nú er honum það óviðkomandi, en í þess stað
rekur hann tildrög mannslátsins stig af stigi i réttu samhengi, eins
og fyrir er mælt á dánarvottorðseyðublaðinu og nánara er skýrt í leið-
beiningunum. Mat á innbyrðis gildi greindra dánarmeina heyrir síðan
undir þann, er flokkar þau og semur dánarskýrslurnar.
7. Eyðublöðum undir skýrslur ljósmæðra um andvanafæðingar
dreifið þér fyrir áramót út á meðal ljósmæðra í héraði yðar og leið-
beinið þeim um þá skýrslugerð. Er þess vænzt, að yður verði nægi-
lega ljóst, til hvers er ætlazt í þessu efni, er þér hafið gaumgæfilega
athugað eyðublaðið.
8. Þá er lagt fyrir yður að vekja athygli sóknarpresta í héraði
yðar á hinni nýju löggjöf um dánarvottorð og dánarskýrslur og
leggja í því sambandi höfuðáherzlu á, að frá næstu áramótum megi
þeir ekkert lík jarða án þess að fyrir liggi dánarvottorð samkvæmt
ákvæðum laganna.
9. I sambandi við þessa nýju löggjöf verða gefin út ný eyðublöð
bæði undir mannfjöldaskýrslur presta (prestsskýrsla) og héraðs-
lækna (A-skýrsla). Verða yður send þessi eyðublöð í tæka tíð til
að gera á skýrslur fyrir árið 1951, en vandlega ber yður að gæta
þess, að allar skýrslur til ársloka yfirstandandi árs (1950) séu rit-
aðar á hin eldri eyðublöð.