Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1949, Blaðsíða 249

247
dóma, og í því sambandi vísar vitnið í greinargerðina .... sérstak-
lega þetta: Áður en hún varð fyrir slysinu, segist hún hafa verið
léttlynd og bjartsýn, nú þekki hún sig ekki fyrir sömu manneskju.
Það er álit vitnisins, að höfuðverkur (migraene) fylgi oft eftir
heilaslys eða heilameiðsli.
Vitnið getur ekki svarað því, hvort ástæða sé til þess að ætla, að
slasaða hafi ekki haft migraene fyrir slysið, en vill benda á, að lækn-
ar liennar frá þeim tímum muni geta sagt um það. Vitnið minnist
þess ekki, að neitt liggi fyrir í gögnum málsins, sem bendi til þess,
að slasaða hafi verið haldin þessum sjúkdómi fyrir slysið.
Um 4: 1 viðtali við konuna og við athugun á henni kom ekkert
fram um það. Vitnið minnist þess ekki, að neitt slíkt komi fram í
fyrirliggjandi gögnum.“
Við sömu réttarhöld voru svohljóðandi spurningar lagðar fyrir ...
(fyrrnefndan) taugasjúkdómalækni:
„1. Hafði S. einhver einkenni, er sýndu, að hún hefði fengið heila-
hristing við slysið, er mættur fyrst skoðaði hana nærri 2 mán. eftir
slysið (30/3 ’48)? Hver voru þau einkenni?
2. Var S. sjúklingur undir hans hendi fyrir slysið? Hafði sá sjúk-
dómur ekki sálrænar verkanir á sjúldinginn?
3. Hafði sjúklingurinn haft „migraene“ fyrir slysið?
4. Telur læknirinn, að S. hafi verið veikari fyrir andlegu áfalli
vegna fyrra heilsuleysis?“
Þessum spurningum svaraði taugasjúkdómalæknirinn þannig:
„Um 1: Hún hafði subjektiv einkenni upp á heilahristing, eins og
lýst er í vottorðum mínum, en ytri líkamleg einlcenni sáust ekki.
Um 2: Hún var ekki sjúklingur minn fyi’ir slysið.
Um 3: Fellur niður.
Um 4: Ég álít, að konan hafi verið veikari fyrir andlegu áfalli
vegna aldursskeiðs síns.
Ég þeklcti lconuna ekki áður, en af því, sem hún sagði mér, býst
ég við, að hún hafi verið nervös áður, en ekki þó svo, að um sjúk-
dóm hafi verið að ræða né minnkaða vinnugetu.
Vitnið bendir á það, sem fram er tekið í rskj. nr. 14, að ekkert
komi fram við skoðun, sem bendi á ýkjun á einkennum (aggravation).
Umboðsmaður stefnanda óskar, að sú spurning sé lögð fyrir vitnið,
hvort það telji yfirleitt nokkuð benda til annars en að frú S. sjálf
lýsi ástandi sínu fyrir og eftir slysið rétt. Þessu svarar vitnið neitandi.
Að gefnu tilefni frá umboðsmanni stefnda K. A-sonar tekur vitnið
íram, að sjúkdómsástand konunnar eigi rætur sínar að rekja til and-
legs áverka og að nokkru leyti ef til vill til heilahristings."
Við réttarhöld 20. des. 1950 voru svohljóðandi spurningar lagðar
fyrir ... spítalalækni í . .. firði:
„1. Veitti læknirinn athygli nokkrum einkennum, sem bentu til
þess, að S. hefði fengið heilahristing við slysið?
2. Kvartaði konan noklcuð um að hafa fengið högg á höfuðið eða
veitti lælcnir athygli áverkum eða neinu slíku, er benti til, að konan
hefði fengið höfuðhögg?