Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1949, Blaðsíða 293
291
þess að standa eða ganga nema stutta stund í einu og hefur ekki
enn treyst sér til þess að taka upp sína fyrri iðju sem járnsmiður.
Skoðun: Allhaltur og gengur við staf.
Báðir fætur jafnlangir. Nokkuð þykkni er á brotstaðnum rétt ofan
við vinstri ökla, og er nokkur sveigja fram á við á leggnum. Að öðru
leyti ekki sýnileg missmíð. Áberandi bjúgur er á vinstra fæti og legg
upp að hné. Rýrnun á vinstra læri mælist 2% cm. Nokkur stirðleiki
er í hné og ölda. Um 30° vantar upp á, að hann geti beygt vinstra
hné að fullu miðað við hægra og uin 30° vantar upp á fulla plantar-
flexion í vinstra ökla. Hliðarhreyfingar í vinstra fæti (subtalo-liðum)
eru sama og engar. Grófur kraftur í lær- og leggvöðvum vinstra gang-
lims er áberandi minni en í þeim hægri.“
... læknir (þ. e. starfandi læknir í Reykjavík) vottar hinn 23.
október 1950 eftir skoðun sama dag: „Fremur lágvaxinn, en vel feit-
ur. Nokkuð rauðþrútinn í andliti. Við almenna skoðun á höfði og bol
ekkert sérstakt athugavert. Blóðþrýstingurinn mældist 150/100.
Hjartahljóð eru hrein.
Ganglimirnir:
1. Hægri fótur: Við athugun á ristarbeinum kemur í Ijós létt
sveigja á IV.—V. ristarbeini um 2 cm. frá efstu kjúkuliðamótum og
veit skálmyndunin upp. Er ekki ósennilegt, að þessi breyting geti
valdið þreytu við göngur og stöður síðar meir. Hreyfing í öklaliðum
er eðlileg, sömuleiðis getur hann hreyft tærnar sæmilega.
2. Vinstri ganglimur: Talsvert er dregið úr ölJum vöðvum á kálfa
og læri. Kraftar heldur minni í ganglimum borið saman við þann
liægri. Við atliugun á fótleggnum sést, að húðin ofan öklans er frem-
ur þunn og sltænisleg. Noltlcur fyrirferðaraukning er á brotstaðnum,
sem er að finna ca. 10 cm. ofan við öldaliðinn utanfótar, en nokkru
nær liðnum innanfótar. Þótt teygjubindi sé um fótinn og fótlegginn
er nokkur bjúgur á fætinum. Leggjarbeinin hafa lítið eitt raslcazt i
slefnu og er sveigja fram á við á leggnum. Ekki er þó mælanleg stytt-
ing á fótleggnum. Utanfótar á öklaliðnum og neðan leggjarlinútunnar
•'malleolus lateralis) er nokkur fyrirferðaraukning, sem sennilega er
þykknun í liðpokanum. Er ekki ósennilegt, að blætt hafi þar í liðinn
og liðböndin laskazt. Af þessu leiðir, að hverfing i liðnum út og inn
á við er talsvert takmörkuð og er ca. til hálfs við normal hverfingu.
Beygja í ristarátt er eðlileg, en ilrétting er mjög takmörkuð, og skortir
um 30° á fulla réttingu. Jafnframt kennir hann talsvert til uppi í
fótleggnum, þegar hann réttir vel úr fætinum (framleistinum). Nokk-
ur þroti er í liðpoka hnjáliðsins og sést það greinilega beggja vegna
við hnéskelina.
Rétting er eðlileg í liðnum, en hann getur ekki beygt í liðnum alveg
eins vel og hægra megin, getur þó vel gengið eðlilega þess vegna.
Beygir í ca. 120°.
Röntgenskoðanir voru framkvæmdar í sjúkrahúsinu og hljóða um-
sagnir á mismunandi tímum sem hér segir:
„7/5. Bæði tibia og fibula eru brotin rétt neðan við miðju. Profil-
mynd sýnir allmikla sveigju fram á við á brotstaðnum á tibia og