Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1949, Blaðsíða 247
245
Ennfremur má telja, að vinnugeta hennar hafi verið verulega skert
iyrri helming ársins 1950.
Hún er nú fær um að sinna venjulegum hússtörfum, en telja má
nokkurn veginn víst, að hún nái sér aldrei að fullu andlega vegna
slyssins.“
Hinn 11. jan. 1950 vottar fyrr nefndur starfandi læknir í ...firði:
„Ástand hnésins er svipað og í fyrra sinn, er ég skoðaði það. Það
sýnilega litið eitt bólgið (1 cm gildara við mælingu en hitt hnéð).
Það marrar í því við hreyfingar, sem eru sárar. Hnéð er stirt, sér-
staklega eftir gang, og lítið eitt aumt að framan undir hnéskel.
Sjúklingur er ófær til vinnu, sem reynir á fótinn, getur ekki staðið
lengi í hann og ekki gengið lengi í einu, og alls eklci legið á hnéð.
Hún hefur orðið að hafa hjálp við hússtörfin, síðan hún slasaðist.
Það verður ekki séð, að hnéð hafi batnað, er frá leið, og því ástæða
til að halda, að ástand þess verði varanlegt.“
Tryggingaryfirlæknir Páll Sigurðsson skoðaði S. 6. sept. 1950 og
ályktar á þessa leið í vottorði, dags. 15. nóv. 1950:
„Eftir því, sem ráða má af frásögn slösuðu og þeim læknisvottorð-
um, sem fyrir liggja í málinu, verður naumast dregið í efa, að hún
hefur hlotið alvarlegt heilameiðsli og þungt taugaáfall við slysið og
ber þess menjar enn þann dag í dag. Enda er slíkt engin furða, þegar
þess er gætt, hversu alvarlegt slysið hefur verið, og hvaða atvik voru
því samfara. Eftir slík áföll, sem þetta virðist hafa verið, er fóllc
venjulega afar lengi að ná sér og fær sjaldan fullan bata.
Hvort sjúkdómurinn í vinstra hnénu stafar af slysinu, er erfitt að
segja um með vissu. Ég verð þó að telja líkur fyrir því, að svo sé.
Ætti slasaða þá að hafa undizt eða tognað í liðnum, enda þótt því
væri ekki veitt nein athygli fyrst í stað, sennilega vegna annarra
meiðsla, sem voru miklu alvarlegra eðlis. Það er nokkuð algengt, að
þær kalkbreytingar, sem sáust í liðnum á röntgenmyndinni, séu af-
leiðing meiðslis.
Annars má segja, að þeir útvortis áverkar, sem frú S. hlaut í slys-
]nu, hafi verið furðu smávægilegir. Kvartanir hennar og það, sem
finnst við skoðun, er, eins og tekið er fram í læknisvottorðum tauga-
sérfræðinganna . .. (prófessors Jóhanns Sæmundssonar og fyrr-
nefnds sérfræðings í taugasjúkdómum í Reykjavík) næstum ein-
göngu sálræns eðlis. . .. læknir (þ. e. síðast nefndur læknir) telur
bana hafa depressio mentis traumatica, þ. e. alvarlega tauga- eða
geðbilun vegna slyss. Slíkar andlegar bilanir geta verið jafnalvarlegar
eins og um líkamlegar vefrænar skemmdir væri að ræða.
Um starfsgetu frú S., síðan hún slasaðist, er það að segja, að frá-
sögn hennar sjálfrar, að því er hana snertir, virðist yfirleitt í sæmi-
lega góðu samræmi við læknisvottorð þau, sem fyrir liggja í málinu.
Með hliðsjón af frásögn hennar og læknisvottorðum telst örorka
bennar hæfilega metin svo sem hér segir:
Frá 3. febr. til 31. ágúst 1948 ................ 100 %
Frá 1. sept. til 31. des. 1948 ................. 80 %
Frá 1. jan. til 30. júní 1949 ................. 70 %