Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1933, Qupperneq 46

42
sent umsókn um inngöngu í það, svo að ekki hefur verið gert
út um það á þingi þess, hvort þessir aðiljar gætu gerzt með-
limir þess. En um ísland mun þó mega segja það, að það
mundi verða tekið í bandalagið, því að ekki mun þykja skorta
á önnur skilvrði. Hin smáríkin hafa þar á móti af öðrum og
áðurnefndum ástæðum litlar líkur til að verða tekin í Þjóða-
bandalagið.
b) Með því að brezku nýlendurnar Kanada, Ástralia,
Suður-Afríka og Nýja Sjáland og brezka lendan Indland
voru þegar í öndverðu settar meðal uppbaflegra meðlima
Þjóðabandalagsins, þá varð sýnilega ekki hjá þvi komizt, að
gera öðrum ríkishlutum, sem líkt er ástatt um, sömu skil.
Samband liinna brezku lendna við brezka veldið, eins og það
var, þegar Þjóðabandalagið var stofnað, blýtur að verða
leiðbeining um það framvegis, bvort slik lenda liafi nægilega
sjálfstjórn til þess að verða meðlimur Þjóðabandalagsins.
Þetta getur vitanlega oft orðið vafasamt, en er varla erfiðara
úrlausnar en samsvarandi úrlausnarefni um sérstök riki.
Nýlenda eða bjálenda, sem ætlar að verða meðlimur
Þjóðabandalagsins, verður að sjálfsögðu að fullnægja skil-
yrðunum um menningu, ákveðin landamæri og innanlands
stjórn með sama bætti sem fullvalda riki. Hins vegar verð-
ur hér ekki spurt um viðurkenningu annara ríkja, lieldur
einungis um álit þess ríkis, sem lendurnar teljast til, um
hæfileika þeirra til að gerast félagar bandalgsins. Og upp-
taka þeirra í það felur auðvitað ekki í sér ríkisviðurkenn-
ingu þeim til lianda frá hinum meðlimum bandalagsins. Hins
vegar verða þær jafn réttbáir félagar i bandalaginu sem bver
annar félagi þess, og koma því de jure fram óliáðar ríki því,
er þær teljast til.
2. Þá skal umsækjandi gefa raunverulega tryggingu (ef-
fective guaranties) fyrir því, að hann hafi einlægan ásetn-
ing til þess að fullnægja skuldbindingum sínum gagnvart
öðrum ríkjum (to observe its international obligations).
Þetta ákvæði er komið í sáttmálann í því skyni, að lialda
Miðveldunum að skuldbindingum þeim, er þau undirgeng-
ust með undirskrift sinni og staðfestingu á friðarsamning-
unum 1919, ef þau skyldu síðar ganga í Þjóðabandalagið.
Þe,tta hefur aldrei veráð skilið svo, að aðili skyldi setja
nokkra tryggingu fyrir því, að hann liéldi slikar skuldbind-
ingar, enda mundi sá skilningur liafa komið í veg fvrir það,
að nokkur þeirra aðilja, sem ekki var talinn meðal uppbaf-