Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1933, Side 142

138
ist við eða gamlir fari eða einingatala einhverra meðlima
breytist, þarf einingatala hinna auðvitað ekki að breytast
fj^rir það. Breytingar á einingunum geta einungis valdið
breytingum á upphæð liinna gjaldeininganna. Upphæð gjald-
einingar breytist auk þess frá ári til árs eftir því, hvort tekju-
þörfin breytist. Á fjárhagsáætluninni fyrir 1933 eru tillögin
samtals 35 millj. 429 þúsund og 132 gullfrankar. Einingatalan
er 1012,5, svo að upphæð hverrar einingar verður 33016 gull-
frankar. En 1929 var t. d. tillaga-upphæðin alls 25 millj. 255
þús. og 686 gullfrankar, en einingatalan 986. Varð hver ein-
ing þá 25594 gullfrankar. Enda þótt einingatalan hafi hækk-
að vegna inngöngu þriggja nýrra aðilja í bandalagið, er sam-
tals greiða 27 einingar, hefur einingarupphæðin samt hækk-
að síðan 1929 hér um bil um 7,5 þúsund gullfranka. Hækkunin
iiefur því á þessum tíma numið um 29%, og' tekjuþörf banda-
lagsins hefur gert meira en að tvöfaldast frá því, að það gerði
fyrstu fjárhagsáætlun sína. Þrátt fyrir hinn mikla kostnað
af handalaginu, þá mundi herkostnaður eins árs, eins og hann
var 1928, næg'ja til að kosta Þjóðabandalagið i 480 ár, eftir
því sem reiknað hefir verið.
Um gjaldeiningar hvers félaga handalagsins, sjá 8. gr. III.
B. að framan.
Þegar gengið liefur verið frá fjárhagsáætluninni, tilkvnnir
framkvæmdarstjóri hverjum aðilja, hversu mikið hann eigi að
greiða komandi ár. Aðiljar geta venjulega ekki greitt fyrr en
veitt er á fjárlögum þeirra sú upphæð, sem gjalda skal, og'
þvi koma greiðslur fyrir það ár ekki nema að litlu leyti fyrsta
fjórðung' þess. Hinsvegar ætti bandalagið að eiga í sjóði frá
fyrra ári, ef gjöldin greiddust sæmilega. En á því liefur orð-
ið talsverður brestur, og innheimtan verður allt af erfiðari
og erfiðari. Framkvæmdarstjóra er falið að krefja þá, er
ekki hafa greitt upp, 1. apríl og síðan 1. júlí og 1. sept. ár
hvert. En engin önnur viðurlög við vanskilum eru lieimiluð,
en ef aðilja kynni að verða vikið úr handalaginu eftir 4. mgr.
16. gr. sm. En það væri hörð refsing og ekki í samræmi við
takmark Þjóðabandalagsins. Það hefur verið stungið upp á
öðrum viðurlögum, svo se.m að hirta opinberlega nöfn van-
skilamanna, að kjósa þá ekki i ráðið eða aðrar trúnaðarstöð-
ur, eða jafnvel að svifta þá atkvæðisrétti, meðan þeir standa
í vanskilum. Bandalagið hefur auðvitað á valdi sínu að setja
vanskilamennina hjá trúnaðarstöðum sínum og að birta
nöfn þeirra, en hvorttveggja getur verkað eins og hrottrekst-