Andvari - 01.01.1973, Síða 40

38
GUÐMUNDUR 'GÍSLASON HAGALÍN
ANDVARI
unni mildð fylgi, og nú ritaði liann fjölda greina í Tímann og var oft
ærið harðskeyttur. Stundum lenti þeinr Asgeiri og Jónasi saman á floklcs-
fundum, en síður greindi þá á um málefnalega afstöðu en bardagaaðferðir,
og var yfirleitt mjög góð samstaða um að búast sem sigurvænlegast undir
alþingiskosningar. Haustið 1919 þótti þó flokkurinn vanbúinn við að
befja allsherjarsókn, en við landskjör 1922 var þannig komið baráttugetu
bans og fylgi, að bann fékk Jónas frá Hriflu kjörinn. Svo var þá unnið af
kappi að undirbúningi Jringkosninganna, sem fram áttu að fara haustið
1923, og fylgdist Ásgeir af áhuga með störfum flokksstjórnarinnar.
En bonum kom það mjög á óvart, þegar bonum barst sú málaleitun
úr Vestur-ísafjarðarsýslu, að hann byði sig þar frarn fyrir bönd Framsóknar-
flokksins, en miðstjórn hans hafði boðið Vestfirðingum upp á tvo eða
jafnvel fleiri frambjóðendur, sem Jreir böfðu hiklaust hafnað. Hann vissi
sig Jrar aðeins eiga tvo góða og málsmetandi kunningja, skólastjórana Frið-
rik Hjartar á Suðureyri í Súgandafirði og Snorra Sigfússon á Flateyri. Hitt
var honum ókunnugt, að hann átti margt frændfólk í Arnarfirði og Dýra-
firði, var sumt af Jrví Jrremenningar við hann, en fleira skylt honum í
fjórða lið. Hann var hins vegar óskyldur Jreim Friðriki og Snorra, senr
reyndust eiga upptök að málaleituninni og höfðu Jregar fengið til liðs við
sig allmarga í kjördæminu.
Ásgeir sagði konu sinni þegar í stað frá tilmælunum, og reyndist
hún Jrví ákveðið fylgjandi, að hann yrði við þeim, enda lét hann síðar
svo um mælt við þann, senr Jretta ritar, að hún hefði aldrei latt hann
stórræðanna, en staðið örugg og örvandi við hlið hans á hverju sem valt,
reynzt jafn vel sem félagi, eiginkona, húsfreyja og móðir.
Þá sneri hann sér næst til Tryggva mágs síns. Hann var þess hvetj-
andi, að Ásgeir gæfi kost á sér, en kvaðst ekkert geta ábyrgzt um árangur-
inn. Síðan ræddi Ásgeir rnálið við Jónas, og tók hann því frekar dauflega,
en var ekki beinlínis letjandi. Svo átti Ásgeir þá tal við húsbónda sinn
og skólastjóra, Magnús Flelgason, sem hvatti hann og mælti:
„Þú átt alls ekki að hregðast trausti þeirra góðu manna, sem trúa
Jrér til framboðs.“ Síðan brosti hann og bætti við: „Eg bauð mig sjálfur
einu sinni fram til þings, féll og beið ekki neitt tjón á sálu minni.“
Foks fór Asgeir á fund frænda sína, Matthíasar Einarssonar læknis,