Andvari - 01.01.1973, Blaðsíða 170

168
HALLGRÍMUR JÓNSSON
ANDVARI
2et Bind. En aðalorsökina hverrar vegna
eg girnist hók ']icssa, Iþori eg ekki aS
láta í ljós að svo stöddu, þar eg hefi
veriS svo einfaldur aS taka mér þaS fyrir
hendur, sem eg held eg geti aldrei full-
endaS, þar bókaskortur og ýmisleg önnur
óhægS bægir mér efnalitlum frá aS gefa
mig aS lærdómsefnum, einkum í yfir-
standandi sárbágu tíS, er landi voru
verSur mjög þungbær, eftir því sem nú
áhorfist.
AuSmjúklega hiS eg fyrirgefiS ýmsa og
margfalda bresti og ófullkomleika bréfs
þessa þeim, er meS ánægju finnast vill
ySar auSmjúkur og þén.sk.
Hallgrímur Jónsson.
Annálshandrit það, sem Hallgrímur i'íkui
hér að, er nú í handritadeild Landsbókasafns,
merkt ÍB 1-3 4to. í Skími 1848 er frá því
skýrt, að það hafi bjargazt úr brunanum 1847,
þegar ýmis handrit Bókmenntafélagsins urðu
eldinum að hráð.
Sveinsstöðum í Húnavatnssýslu
þann 21ta Oct. 1822.
YSar mér harla kærkomna bréf til
mín af 25. maí þ. á. dirfir mig á ný að
mæða yður með lestri þessara fáu og
mögru lína, og er þá fyrst að minnast
þess, sem fyrri skyldi orðið hafa, nefni-
lega hvað áhrærir Annála mína, og segi
eg þá hérrneð velkomna, hvort heldur
yður sjálfum eður Bókmenntafélaginu,
til þeirra nota, er þeir kynnu álítast hæfir
til, og miklu stærri ánægja væri mér í
að vita þá geta orðið publico þarfari á
einhvern hátt hcldur en skeð gæti, ef
þcir lægju hjá mér. En nær sem þér
væruð frá því horfinn að nota þá sjálfur
eða úrkula vonar um, að Bókmennta-
félagið vilji þá brúka, væri mér kær-
komið að fá þá, en fyrri ekki. Og skvldi
eg deyja fyrri en þeir yrðu til mín komnir
(og ekkert af þeim væri áður á prcnt út-
komið eður þar til ákvarðað), vildi eg
hclzt fyrirmæla, að þeir yrðu afhentir
sem ævinleg eign til Stiftshókasafnsins
í Reykjavík í þeirri von, að fósturjörðu
vorri yrðu þeir í einhverju hagkvæmari
heldur en utanlands eða innan í óvissari
stöðurn. Hvað Annálana annars áhrærir,
þá eru þeir ekki allir að upprunanum til
mínir, og vil eg ei eigna mér það eg ekki
á. Frá 1731 eru þeir verk stúdiósis og
lögsagnara Tómasar Tómassonar á Ás-
geirsá. Eg varð svo heppinn að geta orðið
hæsthjóðandi að þeinr á auktion eftir
hann (þar erfingjar skeyttu ei um þá).
Voru þeir þá fyrsta uppkast á rotnum
blöðum í folio, og hafði eg mikið fyrir
að lesa þá saman og koma þeim í það
form, sem þeir nú eru í. En allt til 1731
hefi eg sjálfur samantínt úr ýmsu, er
eg árciðanlegast áleit, og líka nokkru bætt
inní Tómasar partinn.
Það annað er eg fyn'r stafni hefi og eg
lauslega minntist á við yður í fyrra, hefi
cg skírt: Uppteiknunar Tilraun íslenzkra
skálda og rithöfunda fjnir og eftir siða-
skiptin allt til þessara tíða, og cru þeir
upptciknaðir eftir stafrófsröð með ágripi
af ævisögum þeirra, er eg hefi getað fcngið
upplýsingu um, og þar til ætlaði eg mér
að nota 2. og 3. part af Gjessing, cr eg
bað yður að útvega mér, því fyrstu
partana tvo á eg. En nú hefi eg fengið
uppspurt, að bókin er til í eigu Gísla
prests Jónssonar á Hólum í Hjaltadal,
og hefir bróðir hans — minn góði próf-