Andvari

Árgangur

Andvari - 01.01.1973, Blaðsíða 157

Andvari - 01.01.1973, Blaðsíða 157
ANDVAHI IIUGUR OG HEIMUR GUÐMUNDAR FINNBOGASONAR 155 Þetta er engan veginn fráleitur skoðanaháttur, en þarfnast þó athugunar. Tónlist er gerð úr sveiflum í andrúmsloftinu, sem verka á skynfæri vor og valda þeirri tilfinningu, er felst í tónskynjun. Tónarnir eru því tilfinning. Vér gætum aldrei útskýrt fyrir daufum manni dásemdir tónlistarinnar, þótt fremur auðvelt sé að gera blindum manni ljóst, hvað kýr er. Tilfinningar eru ekki áþreifanlegir hlutir, sem unnt er að bera saman. Mér virðist því harla hátíðlegt að telja skiln- ing á tónlist fólginn í því að finna lag hljóma í liuga sér, eins og það hljómaði í sál tónskáldsins, því að óldeift er að koma samanburði við. Vér vitum því ekki, hvað vér eigum við, er vér ræðum um lagið í huga tónskáldsins. Getur einhver merking verið fólgin í tónlist, þ. e. einhver merking utan við tónana sjálfa? Vér vitum, að lög eru fjörug, angurblíð eða dapurleg. Á hinn bóginn deila menn um, hvort tónlistin getur túlkað mannlegar tilfinningar. Um þetta segir Guðmundur: „. . . . mér finnst öll sii deila dálítifí sliopleg og benda á, ar) menn liafi ekki gert sér eins Ijóst og æskilegt væri, hvað þeir eni afí tala um. Mér finnst sem sé augljóst, að hvert lag eÓa tónverk sem er sé skapað til að láta i Ijós eða hirta .ilveg sérstakt sálarástand, sem sé það sálarástand, sem tónskáldið sjálft fann í laginu og góðttr áheyrandi finnur í því, þegar hann lætur það algjörlega fá vald yfir huga sínum og rýma öllu öðru hurt þaðan" (296.-297. hls.). Ég tel þ essa skoðun ranga, að svo miklu leyti sem unnt er að tala um rétt og rangt í þessu tilviki. Hefði Guðmundur á réttu að standa, væri nóg, að nokkrir tónglöggir menn settust niður í eitt skipti fyrir öll og fyndu út merkingu tónverks. Vér vitum, að sú er ekki raunin. Ég fæ ekki séð, að neinu máli skipti, hvort tónverki er ætlað að birta eitt- hvert sérstakt sálarástand. Tónverkið er sjálfu sér nægt. Það vekur fegurðartil- finningu í huga áheyrandans, og þessi fegurðartilfinning er óhlutlæg. En gætum að, aðgátar er þörf. Mér kemur ekki til hugar að neita því, að tónverk geti flutt boðskap. Hins vegar er vitneskja vor um boðskap tónlistarinnar annaðhvort fólgin í textum, er fylgja með tónlistinni, eða vitneskjan er sögulegs eðlis. Vér vitum, að níunda hljómhviða Beethovens er óður til gleðinnar. En ég leyfi mér að full- yrða, að maður, sem heyrði hljómkviðuna án þess að þekkja sögu hennar, hefði ekki hina minnstu ástæðu til að telja, að svo væri, en gæti notið tónlistarinnar engu að síður. Mér kemur ekki heldur til hugar að neita því, að tilfinningar tónskáldanna, ast, aðdáun, hatur, eru oft orsakir tónverka þeirra. Hinu neita ég, að tilfinning- ?rnar felist í tónlistinni sjálfri.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180
Blaðsíða 181
Blaðsíða 182
Blaðsíða 183
Blaðsíða 184
Blaðsíða 185
Blaðsíða 186
Blaðsíða 187
Blaðsíða 188
Blaðsíða 189
Blaðsíða 190
Blaðsíða 191
Blaðsíða 192
Blaðsíða 193
Blaðsíða 194
Blaðsíða 195
Blaðsíða 196

x

Andvari

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.