Andvari - 01.01.1973, Side 44

42
GUÐMUNDUR GÍSLASON HAGALÍN
ANDVARI
framan, að líkast var því, ac5 hann heföi steytt á skeri. Ekki brá Ásgeiri,
hann haföi reynt svipað áður á sjó. Svo var ylgjan mikil, aö sjóir voru
stórir, unz báturinn var korninn í skjól af Geltinum. Þá mælti Hannes
við Ásgeir:
„Líklega hef ég farið fullnærri Sauðanesinu."
Þá er báturinn hafði rennt að bryggjunni á Suðureyri, fylltist hún af
fólki, og var komumönnum vel fagnað. Var Ásgeiri sagt það síðar um
daginn, að Hannes formaður hefði verið að rnörgu spurður, 02 var svo
meðal annars eftir honum haft:
„Eg er húinn að kjósa oft um dagana og venjulega orðið fyrir von-
brigðum, og var ég nú líka að því kominn að hætta slíku. En ætli maður
reyni ekki einu sinni enn og kjósi þennan ungling, því að hann var bæði
sjóhraustur og öruggur í ferðinni.“
Hin sagan gerðist sjö árurn síðar. Þá þurfti Ásgeir Ásgeirsson að
komast í rysjuveðri frá Þingeyri vestur í Arnarfjörð. Það hafði dyngt
niður snjó á Hrafnseyrarheiði og færi á henni svo sem það getur orðið
einna verst, en þess vegna þoldi ferð Ásgeirs vestur enga bið, að hann
ætlaði sér suður með skipsferð frá Bíldudal eftir eins dags viðdvöl í
Auðkúluhreppi. Vindur var á norðvestan og vitanlegt, að rnjög illt mundi
í sjó fyrir Ilafnarnesið, svo að ekki væri þar fært litlum vélbáti. En
nú vildi svo vel til, að við bryggjuna á Þingeyri lá allstór vélhátur, sem
hét Hulda. Eigandi hans var einhver rnesti aflamaður og farsælasti skip-
stjóri vestra, Jón Arason í Hvammi. Hann hauð Ásgeiri að flytja hann
vestur, og annar skipstjóri, sem þarna var viðlátinn, bauðst til að vera
með í förinni. Hann hét Jón Jónsson, oft kenndur við skip, sem hann
átti og stýrði lengi, var kallaður Solveigar-Jón. Ásgeir brást glaður við,
og brátt stefndi Hulda út Dýrafjörð gegn stinningskalda og gildri haf-
báru. I bátnum var rúmgóður stafnklefi, sem Solveigar-Jón hitaði upp,
og leið Asgeiri þar mæta vel. En eftir því sem utar dró í fjörðinn, jókst
bæði vindurinn og hafaldan, og brátt var ágjöf orðin ærið mikil. Þóttist
Ásgeir vita, að báturinn yrði að leggja leið sína alllangt út, áður en hann
sveigði inn í Arnarfjörðinn. Eftir á að gizka klukkutíma kom Jón Jóns-
son fram í klefann til Ásgeirs, og fylgdi honum sjógusa. Hann kvað komið
vitlaust veður með haugasjó, en nafni sinn léti sér ekki segjast. Tóku
þeir Ásgeir síðan tal sarnan um eitt og annað, unz Jóni þótti mál til