Andvari - 01.01.1884, Blaðsíða 176
174
Um áburð.
liafa leir í milli laganna, er nái hjer um bil 8 puml-
unga alstaðar út fyrir strenginn, og sje ekki fyllt upp
í með öðru en leirnum, nema torfi til að binda hleðsl-
una. Að innanvorðu liggja strengirnir hver á öðrum,
eins og vanalegt er. Ekki þarf að brúka leirinn meira
en 12—18 þuml. frá grundvelli, því lögurinn leitar
með botninum. Hjer næst kemur til að búa svo um
botninn, að ekkert geti sígið í jörðina, og til þessa
þarf að leggja 8—12 þumlunga þykkt lag af leir á all-
an botninn, troða leirinn vel og steinleggja svo yfir
með þykkum steinum, sem sjou skorðaðir svo vel hver
við annan, að allt sje fast fyrir, og nógu traust til að
fara um það með hlesstan vagn. Haugurinn rotnar
betur, ef hann er einungis hæfilega rakur, heldur en ef
vatn stendur fyrir í honum; er því bezt að láta haug-
stæðinu halla dálítið til einnar hliða, og gjöra þar
stóra vatnshelria gryfju, svo sem 5—6 feta djúpa, ann-
aðhvort í haugstæðinu eða fyrir utan það, er tekið geti
móti öllum lög, sem sígur úr haugnum. Ef gjöra skal
hús yfir hauginn, vorður botn þess og veggir að gjörast
vatnshelt á sama hátt og nú var sagt; en ef húsið er
grafið í jörð, þá verður að hlaða veggina úr grjóti, í
minnsta lagi jafnhátt jörð, svo þeir geti orðið nægilega
traustir, og ekki mega þeir alls vera lægri en 6—7 fet,
og svo stórt verður haugshúsið að vera, að aldrei þurfi
að vera hærra í því en svo, að fært sje að ganga ofan
á áburðinum innan um húsið, og áburðurinn má verða
4—5 feta þykkur, en meira ekki. j?ví þykkri sem
haugurinn er, því bágara á loptið með að komast inn
í hann, og því seinna uppleysist mykjan. í haugs-
húsinu, eða fyrir utan það, ætti eins að vera gryfja til
að taka móti liaugleginum, en minni má hún vera en í
opnu haugstæði, því hjer þarf hún ekki að rúma ann-
að en sjálfan mykjulöginn. I’að gæti verið haganlegt,
að liafa haugshúsið ^áfast við fjósið, ef svo stæði á, að
því mætti vcl við koma, því þá væri hægt að varpa allri