Prestafélagsritið - 01.01.1928, Blaðsíða 18
Prestafélagsritiö.
SAMVINNUMÁL.
Alþýðuerindi flutt á sveitasamkomu.
Eftir séra Magnús Helgason skólastjóra.
Ég hef verið beðinn að tala hér fyrir ykkur um eitthvert
efni, er ég sjálfur kysi. Ég vona, að ykkur komi það ekki
mjög á óvart, og ekki heldur neitt illa, þó að ég velji það
efni, sem mér er einna hugstæðast, alþýðumentunina, og þá
einkum undirstöðu hennar, uppeldið. Það er efni, sem öllum
kemur við, því að við vinnum öll að því, meira eða minna,
viljandi eða óviljandi, til meins eða bóta. En þegar ég nefni
mentun, þá verð ég fyrst í stuttu máli að gera grein fyrir,
við.'hvað ég á með því orði. Ég hef það í langtum víðari
merkingu en oft virðist í það lögð, um alt, sem gerir inann
að meira manni, eykur manngildi hans. Og þá nefni ég fyrst
líkamsatgervi, þó að vant sé að láta sálina sitja í fyrirrúmi,
í orði kveðnu. Það vita allir, hve miklu það veldur um undir-
búning undir lífið, að eiga líkama hraustan, sterkan, fiman,
þolinn, viðbragðsfljótan og laginn til allra verka. Þó að alt
þetta sé misjafnt gefið að eðlisfari, þá er kunnara en frá
þurfi að segja, hversu mjög það alt má auka með æfingum
09 hollum lifnaðarháttum, einkum í bernsku og æsku, meðan
líkaminn er að þroskast. í ágætri bók, sem kom út á ís-
lenzku fyrir fáum árum og heitir »Manndáð«, eftir afbragðs
vitran mann og ráðhollan, bók sem ég vildi að alt ungt fólk
læsi og hugleiddi rækilega, — þar segir höfundurinn: »Fyrir
mitt Ieyti hika ég ekki við að segja, að það, sem mestu
varðar, sé |að afla sér kraftar, og það, sem maður þarfnast
um alla hluti fram til að lifa, sé þrek«. Færir hann síðan