Prestafélagsritið - 01.01.1928, Blaðsíða 176
162
Tvö bréf frá séra Jóni Bjarnasyni. PrestaféiagsritiB.
biblíuna þannig. Líka gat hann þess í þeirri ræðu að Kristur
hafi höggið timbur, klofið brenni og sótt vatn meðan hann
var í foreldrahúsum. Þetta þykir mér nú fremur »plat«. Vfir
höfuð eru þeir afar þunnir ræðumenn víst flestir. í desember
samdi ég nokkrar prédikanir eftir áskorun Korens og fékk
honum á eftir til skoðunar, eftir ósk hans. Bað hann mig þá
enn að semja eina (1. sd. e. þr.) íil þess að flytja hana á
eftir opinberlega. Gekst ég undir það. Samdi ég ræðuna og
áleit hana viðunanlega eftir því sem mér er lagið. Bað hann
mig svo að sýna hana Larsen, forstöðumanni skólans hér og
þjónandi presti að kirkju safnaðarins hér í bænum, því þar
átti ég að flytja hana. Las ég hana upp fyrir Larsen, og er
hann hafði hlýtt á hana til enda, kvað hann upp þann dóm,
að ræðan hefði svo mikla trúarvillu inni að halda, að það
dygði ekki að flytja hana. Gat hann þess um leið, að hinar
fyrri ræður, er ég hafði samið, gætu vel verið eftir Tyrkja
og heiðingja, svo lausar væru þær við allan kristindóm. —
Þennan sama dóm endurtók Koren seinna við mig og það
með enn harðari orðum. Vel veit ég það, að mér er í mörgu
ábótavant, en þennan dóm get ég ekki vel gengið inn á. Ef
guð lofar, skal ég seinna senda yður ræðu þá, er mér var
meinað að halda. Ein helzta trúarvillan, sem þeir fundu í
þessari ræðu, á að liggja í þessum orðum, er ég að gamni
mínu tilfæri hér orðrétt. Ræðuthemaið er: »Vor Livs Opgave
at lede efter Herren«; tala ég um það, að vér eigum að leita
drottins í »musterinu«, fyrst og fremst í kirkjunni, í guðs orði
og sakram.; þar næst einnig utan kirkju í heiminum: guðs
opinberun í náttúrunni og að heiminn ætti að skoða sem
guðs musteri, og loksins í sjálfum oss, því vér værum guðs
musteri. Og að lyktum bæti ég við þessum orðum: »Men
medens vi saaledes hele vort Liv igjennem leder efter Herren
indeni os, i hans eget Tempel, medens vi i ydmyg Andagt
beder ham ikke at forlade os, men bestandig boe hos os,
lader os ikke glemme vore Brödre og Söstre rundt omkring
os, vore Medmennesker hist og her i den vide Verden. La-
der os komme ihu, at ogsaa de ere Guds Templer, at og-