Prestafélagsritið - 01.01.1928, Blaðsíða 202
188
Ásmundur Guðmundsson:
Presfafélagsritiö.
Hið góða lifir ekki aðeins í sál vorri, heldur einnig fyrir
utan oss eins og sjálfstætt afl eða vald og elskar oss og vill
hjálpa. Vér höfum meira að segja ósjálfrátt hugboð um það,
að það hafi orðið til þess, að vekja elskuna til sín í brjóstum
vorum, því að það sé óendanlega miklu meira en vér. Við
ljóma þess tekur dýr perla að blika í djúpunum. Það nærir
instu og göfgustu þrá vora — lyftir henni upp til sín eins
og móðir réttir hendur litlu barni. Aftur og aftur getum vér
fundið alla æfi kærleiksmátt þess, til að hjálpa oss frá því,
sem ilt er. Hér er það, sem gildi hefir í lífi voru: Guð á
himnum, Guð í sálum vorum. Oss býr í sál birta og fegurð,
sem er geisli frá Guði á hæðum. Því nánara, sem samfélag
vort við hann er, því betur finnum vér, að það er hann —
náð hans, sem alt gildi vort er runnið frá. Vér getum beðið
hann, vaxið í bænarlífi og fundið öfl æðra heims spretta upp
i hjartanu. Gildi voru verður vel lýst með orðum Páls postula:
Af náð Guðs er ég það, sem ég er. En jafnvel þótt trúar-
líf vort sé mjög veikt, þá er það víst, að vér höfum lifað
í nálægð Guðs og kraftur hans snortið oss, hvað sem vér
viljum kalla hann.
Og þá, á beztu augnablikum lífs vors, hörfa myrkur dauð-
ans frá oss. Vér finnum eins og andvara frá yndisheimi æsk-
unnar með sólskin á tindum, er þytur vorsins líður um, læk-
irnir niða, laufin bærast, þrestirnir kvaka og alt er þrungið
ilm. Hann varir að eilífu í einhverri enn dásamlegri mynd.
Odáins fræ gróa í brjóstum vorurn. Andi vor er yfir efnið
hafinn. Líkaminn einn er skammær og fallvaltur. Dýrasta
reynsla vor varir. Eilífð er umhverfis oss. Vér eigum him-
ininn. Nálægð Guðs fyllir oss voninni miklu: Vér munum
lifa eilíflega.
„Perlan ódauðlega í hugans hafi
hefjast shal af rústum þjóða og landa".