Prestafélagsritið - 01.01.1928, Blaðsíða 80
Prestafélagsritið.
Gandhi.
75
Nokkuð var vitanlega satt í þessu. Þótt Gandhi væri allra
manna hógværastur og kurteysastur, var hann þó stundum býsna
berorður og kunni ekki að hræsna. — Einu sinni þennan
síðasta vetur hafði hann t. d. fengið skeyti frá stjórnarvöldun-
um, og átti að heita sáttatilboð, en var í raun og veru ekki
annað en hrokafullar hótanir, og Gandhi taldi það móðgun
við þjóðina. Þá svaraði hann með skorinorðu bréfi. Nokkrar
setningar úr því voru á þessa leið: »Breska ríkið lifir á því
að útsjúga aðra þjóðflokka, sem máttarminni eru, og drambar
svo af valdi sínu. En svo sannarlega sem réttlátur guð stýrir
þessum heimi, þá getur slíkt ríki ekki staðist að staðaldri*.
— »Brezka þjóðin þarf að fá það að vita nú þegar, að bar-
áttan, sem hér var hafin 1920, er ekki augnabliks uppþot.
Þeirri baráttu verður haldið áfram, þar til yfir lýkur, hvort
sem þess verður langt eða skamt að bíða*. — »Eg bið guð
að gefa Indverjum hógværð, og nógan andlegan mátt til þess
að varðveita sakleysi sitt og friðarhug til enda. En að verða
við þeim kröfum, sem stjórnin nú gerir, og beygja sig fyrir
hennar ruddalega bolmagni, það tekur engu tali«. — »Vér
erum ófáanlegir til að gera nokkra samninga, meðan brezka
Ijónið heldur áfram að hrista framan í oss blóðugar klærnarc.
I blaðagrein einni segir hann blátt áfram: »Það er tilgangur
vor að neyða stjórnina til að leggja niður völdin; vér ætlum
að steypa henni, svo framarlega sem hún fæst ekki til að
lúta vilja þjóðarinnar*. — »Vér biðjum ekki um neina vægð
— og væntum engrar vægðar*.
Þessar greinar og einhverjar fleiri voru nú lagðar fram í
réttinum, til að sanna sekt Gandhis. — Hann átti kost á því
að fá sér málfærslumann til varnar, en afþakkaði það. Réttar-
baldið var stórmerkilegt. Það hefir verið gefið út í sérstökum
bæklingi. Eftirtektarverðust er varnarræða Gandhis. Aðalefni
hennar er vörn fyrir þjóðina og hennar málstað. Fyrir sjálfan
Sl2 hafði hann enga vörn fram að færa. Hann játar, að hann
sé sannur að sök um alt, sem hann er kærður fyrir, segist
vera sammála stjórninni um það, að öll ábyrgðin hvíli á hon-
fyrir afbrot lýðsins, og krefst þess, að hann fái þungan