Prestafélagsritið - 01.01.1928, Blaðsíða 50
Prestafélagsrilið.
Haraldur Níelsson.
45
°S mjög smávægilegurn. Leitasí er við að láta þýðinguna fara
svo nærri orðum frumtextans, sem eðli íslenzkunnar leyfir;
varast er að setja inn fornyrði, sem nú eru orðin sjaldhöfð;'
reynt er að láta málið vera einfalt, hreint, lipurt, ekki um of
hversdagslegt, því síður þungt og strembið, og að láta hinn
biblíulega blæ haldast sem bezt«.
Eftir þessum meginreglum vann nefndin og þýðarinn saman
að endurskoðuninni. »Þýðarinn hefir sent nefndarmönnum
handrit sitt, venjulegast nokkurn kafla á hverri viku; síðan
hafa þeir farið yfir það hver fyrir sig heima hjá sér, með
samanburði við þau hjálparmeðul, sem hver hefir haft við
hendina, og athugað og skrifað hjá sér hverja breytingu, sem
þeir vildu stinga upp á. Því næst hefir nefndin stöðugt haldið
fundi með þýðaranum, einu sinni í viku, 3—4 stundir í hvert
s>nn; handritið hefir þá verið lesið upp orð fyrir orð, allar
hreytingartillögur þýðarans og nefndarmanna vandlega ræddar,
°2 það loks samþykt, sem réttast þótti, og breytingarnar
settar inn í handritsuppkastið. Síðan hefir þýðarinn hreinritað
handritið, eftir því sem verkinu hefir miðað áfram, og hefir
hreinritunin því næst gengið í köflum, 6—8 kapítular í einu,
á milii nefndarmanna til yfirlesturs og frekari athugunar og
hinar fáu nýju breytingartillögur síðan ræddar og útkljáðar á
næsta fundi*.
Það varð skjótt Ijóst þýðara og nefndarmönnum, að starf
þsð, sem þeir höfðu byrjað á, var miklu yfirgripsmeira og
"vandasamara en þeir höfðu búist við, og hlyti því að heimta
meiri tíma og fyrirhöfn en áætlað hafði verið. Kom brátt í
hós, að úr göllum þáverandi biblíuþýðingar var ekki unt að
haeta nema með því, að semja svo að segja alveg nýja þýð-
*ngu eftir frumtextanum. »En við slíka endurþýðingu má að
sjálfsögðu hafa stórmikil not af hinum fyrri þýðingum, til þess
að koma efninu í hæfilegan búning á vorri tungu, þar sem
mikill fjöldi orða og hugmynda frumtextans hefir í hinum
íyrri þýðingum fengið þann búning, sem náð hefir viðurkenn-