Prestafélagsritið - 01.01.1928, Blaðsíða 205
Presfafélagsritið.
Um gildi mannsins.
191
lífs síns, er þyngstur efi eða örvænting hefir ætlað að falla
á þá um gildi þeirra. Þar hafa þeir sannfærst um gildi sitt
fyrir Guði, er þeir hafa stekið Drottins benjum á«.
Á líkan hátt fá vonir vorar um líf eftir dauðann ekki ein-
ungis stuðst við orð Krists, heldur einnig upprisu hans. Þær
eru ekki hugarburður sjálfra vor. Þær byggjast eins og
kristin kirkja á því bjargi. Þeim má treysta, jafnvel þegar
mest á reynir.
VIII.
Reynsla vor fær þannig öðlast hjá Kristi þann styrk, er
vér þurfum til þess, að geta bygt örugt á henni líf og starf.
Hún skýrist, svo það verður ljóst, sem áður var óljóst og
þoku hulið, einkum skyldleiki mannssálarinnar við Guð.
>Hann gaf oss rétt til að vera Guðs börn*.
Gildi mannsins er þá mikið og eilíft. Og það miðast við
það eitt, að hve miklu leyti Guð — Guðs náð — nær að starfa
í lífi hans. Hæfileikinn til þess að taka á móti henni veldur
því, að hver mannssál er dýr perla, sem öllu öðru er fórn-
andi fyrir.
Hversu björt og fögur verður tilveran í augum vorum við
þá lífsskoðun.
Vér sjáum í anda mannkynið á göngu þess öld eftir öld.
Hvernig eða hvar leiðin muni liggja, vitum vér ekki, en það
verður eflaust um ótal þrautir og torfærur hér eftir líkt og
hingað til, heimsveldi munu halda áfram að hrynja í rústir —
nema guðsríki í sálum mannanna. Það varir og þá"er mann-
kyninu óhætt, hvað sem öðru líður. Guð er með því.
„Halt áfram mannkyn, örugt þinni ferð,
því eilíft líf í hjartanu þú berð“.
Þá mildast einnig eða læknast vonbrigðin, sem vér verðum
stundum fyrir í sambúðinni við aðra menn, og vér lærum
betur að starfa með þeim. Vér megum sjálfum oss um kenna,
hafi illa gengið. Það er til leið að hinu góða í hjarta hvers
manns. Vér verðum að leggja oss betur fram og reyna að