Prestafélagsritið - 01.01.1928, Blaðsíða 59
54
Sigurður P. Sívertsen:
Prestafélacjsntið.
stafaði þaðan, hve fljótur hann gat verið að hrífast, og hve
hluttekningarsamur hann var í sorg og gleði annara.
Einar H. Kvaran rithöfundur lýsir þessum eiginleika hans,
hve fljótur hann var að hrífast, á þessa leið: »Haraldur Ní-
elsson var gæddur þeirri náðargáfu, að alveg óvenjulegur
fögnuður bjó í sál hans. Þessi fögnuður brauzt fram, mér
liggur við að segja með ofurmagni, út af hinum fjarskyldustu
atriðum: tilkomumiklu útsýni, grösugum hvammi, tignarlegum
fossi, glampandi læk í fjallshlíð, glæsilegu sólarlagi, ljúfu söng-
lagi, fallegu kvæði, vel orðaðri setningu, drengilegu verki o.
s. frv. Það var ókleift að leggjast undir höfuð að fagna með
honum........ Fagnaðarhæfileikinn, sem Har. Níelssyni var
gefinn í svo dásamlega ríkum mæli, átti sína ranghverfu.
Mótlæti og hverskonar áhyggjur sóttu fastar á hann en títt
er um menn, og samvizkusemin og vandvirknin urðu stund-
um að kvöl. Ég hefi setið með honum dag eftir dag, þegar
hann var staddur í þrengstu og dýpstu gljúfrum örvæntingar-
innar< (Morgunn 1928, bls. 14).
Annað einkenni séra Haralds var hitinn, sem logaði í
brjósti hans, og kraftur sá, sem hann var gæddur.
Við þetta varð hver sá var, er hlustaði á prédikun eða
fyrirlestur hjá séra Haraldi. Orðum hans og allri framkomu
fylgdi þá einhver kraftur, sem ekki var hægt að komast und-
an, og annaðhvort hafði sannfærandi áhrif eða æsti til
mótmæla.
En þessa hita og áhuga varð ekki síður vart í tali hans
við menn í einrúmi, þegar hann var að segja frá áhugamál-
um sínum eða vildi sannfæra þann um eitthvað, er hann átti
tal við. Þótt hann gæti stundum verið í því skapi, að unun
væri hin mesta að því, hve vel hann gat hlustað á það, sem
aðrir sögðu honum, vár því ekki alt af svo farið. Eins títt
eða tíðara var hitt, að honum væri svo mikið niðri fyrir, að
enginn annar komst að. Áhuginn var þá svo mikill, að hann
gat ekki gefið sér tóm til að hlusta á aðra; hann þurfti að
tala, þurfti að fræða aðra um sínar skoðanir, þurfti að sann-
færa þá og fá þá á sitt mál.