Prestafélagsritið - 01.01.1928, Blaðsíða 231
Preslafélagsritiö.
Erlendar bækur.
217
Sænskar bækur.
Stadener, Sam., biskup: „Herdabrev til Strángnas Stift". — Sfock-
holm 1927.
Á næstliðnu ári uröu biskupaskifti í Strangnas-stifti í Svíþjóð. Há-
aldraður níræður öldungur, Ullmann að nafni, Iét af biskupsdómi og í
slað hans var skipaður einn af orðlögðustu kennimönnum Svía, dr. Sam.
Stadener. Svíar halda fast við hina gömlu venju, að biskupar byrji bisk-
upsdóm sinn með því að gefa út hirðisbréf til safnaða sinna og var þess
beðið með eftirvæntingu, að hirðisbréf Stadeners birtist, enda vakti það
mestu athygli, er það kom út, og áður en liðinn var mánuður varð að
senda út aðra prentun þess. — Hirðisbréf þetta er lítil bók, 146 blað-
síður að stærð, og sem vænta mátti í alla staði merkilegt, þrungið af
kennimannlegum vísdómi og næmum skilningi á kröfum nálægra tíma til
kirkjunnar. Hirðisbréfið byrjar á fögru bænarávarpi til guðs og kveðju
til kennimanna og safnaða biskupsdæmisins. Því næst koma sex smárit-
gerðir, er þó standa í nánu sambandi sín á milli, þar sem höf. gerir
grein fyrir skoðunum sínum á ýmsum mikilvægum atriðum, varðandi
kirkjulíf og kennimannlega starfsemi: I. Tíminn og mennirnir. II. Sænska
kirkjan. III. Söfnuðurinn. IV. Sálin og trúin. V. Prédikun og guðs orð.
VI. Köllun prestsins og lífsskilyrði. — Er hér svo með efni farið, að
sá, sem byrjar á hirðisbréfinu, á bágt með að hætta fyr en það er Iesiö
á enda. Það inniheldur fjölda athugana, sem hverjum presti ættu að vera
dýrmætar, greiðir úr ýmsum vandaspurningum, sem vorir tímar eiga við
að glíma, og gefur margvíslegar leiðbeiningar varðandi hið kennimann-
lega starf, afstöðu presta til safnaða sinna og safnaðanna til presta sinna.
— í fæstum orðum: hirðisbréf þetta er ágætt rit í alla staði, vekjandi,
örvandi og hvetjandi, eitf hið bezta þess konar rita, sem birst hafa á
Norðurlöndum í seinni tíð.
Stadener, Sam., biskup: „Högmasso-Postilla“. Första nya Hög-
másso-texterna. — Stockh. 1927.
Eg hefi áður vakið athygli manna á þessum prédikunum Stadeners
biskups, sem ég álít vera meðal hinna beztu prédikana, sem ég hefi kynt
mér á síðustu árum, jafnágætar að því er snertir efnið sjálft og búning
þess. Þær eru að því leyti tímabærar, að þær taka alt tillit til hugsana-
lífs manna á yfirstandandi tímum og þeirra erfiðleika, sem fjöldi manna
á við að stríða, er vilja samríma kristna trú vitundarlífi sínu, eins og
það er mótað af öllu skólauppeldi vorra tíma. Prédikanir þessai sýna á
hverri biaðsíðu hinn hámentaða mann, sem læfur ekkert mannlegt sér
óviðkomandi, en þær sýna jafnframt prédikara, sem er nákunnugur öllu
sálarlífi einstaklinganna og hefir næmasta skilning á þeim erfiðleikum,
sfm mæta þeim, er vilja gera sér grein fyrir Iífsins miklu vandaspurn-