Prestafélagsritið - 01.01.1928, Blaðsíða 87

82
Ávarp.
Prestafélagsritiö.
Um ljóðagerð þína hefir dómurinn verið feldur, — ekki
aðeins á þann veg, að hver sá, ungur og gamall, er les
og skilur íslenzka tungu, lærir sálmana þína og þekkir þig í
gegnum þá, heldur og á hinn veginn, að sálmum eftir þig er
skipað á bekk með því, sem bezt hefir ort verið af því tægi.
Og þér hefir verið veittur titillinn sá að heita mesta sálma-
skáld íslands.
Og þó er þetta einnig aukastarf. Embættið, sem þú varst
vígður til, hefir skiljanlega tekið sinn rúma tíma, því ekki veltur
það á tveim tungum, að svo ræktir þú það sem bezt má
verða. Og sóknarbörn þín munu fyr og seinna hafa verið
sannfærð um það, að þau ættu mestan og beztan prestinn og
enginn orðið til andmæla — ekki einn. — Við hin mörgu,
sem bárum gæfu til þess í æsku að njóta fræðslu hjá þér,
erum minnug þeirra stunda, sumra hverra, og gleymum
þeim aldrei. —
Eitt mun það, sem skygði á um nokkurt skeið hjá sóknar-
börnum þínum, og það var óttinn við að missa þig í burtu.
Þau vissu sem var, að þú áttir kost á að breyta til, og það
til hins betra að ytra útliti, svo að stórum munaði. —
Var það trygðin við þennan stað, sem batt þig svo föstum
böndum hér, að þú máttir ekki sjá af honum? Var það trygðin
við sveit og sóknarbörn, sem þú vissir, að vildu ekki með
nokkuru móti sjá á bak þér? Eða var það vissan eða vonin
um, að þú fengir hér meira int af hendi af andlegum störf-
um, fjarri skarkala og ýmsum umsvifum, afskektur upp til
fjalla, fjallanna, sem þú sagðir einu sinni að bentu til hæða?
Það skiftir engu um svarið. Það sem alt valt á, að okkar
hyggju, er þetta: Þú varst hér æfina alla að heita má. —
Fyrir alt það, sem þú hefir verið okkur í hugsunum, orð-
um og athöfnum, og fyrir það, að þú hefir dvalið hér meðal
okkar allan langa starfstímann og fyrir þá ómetanlegu fjár-
sjóði, er þú hefir lagt til íslenzkra bókmenta og eftirlátið öld-
um og óbornum, hefði verið maklegt að hylla þig á þann hátt
sem bezt hefir gert verið við nokkurn af hinum ágætustu
mönnum þjóðarinnar. En við getum tekið undir það, sem Pétur
sagði forðum: »Silfur og gull á ég ekki, en það sem ég hefi,
það gef ég þér« — hugheila einlæga hjartans þökk fyrir alt
og alt. Guð gefi þér óförnu árin björt og mild og hlý —
heiðraði öldungur, með andann síungan og frjóvan.