Prestafélagsritið - 01.01.1928, Blaðsíða 199
Presiafélagsritiö.
Um gildi mannsins.
185
áttina til hennar heilum huga. Fegurð og samhljóðan hefir
verið yfir æfistarfi þeirra og svo mikill góðleiki birst þar,
að hann hefir orðið öðrum eins og opinberun af himni. Ég
gæti nefnt nútíðarmenn, sem ég þekki, þessu til sönnunar, en
ég ætla að láta nægja að benda á það dæmið, sem vér mun-
um eiga fegurst saman í sögu vorri íslendingar, Hrafn Svein-
bjarnarson á Eyri við Arnarfjörð. Hann lét trúna ráða stefnu
Iífs síns og bað Guð þegar á unga aldri að gefa sér aldrei
svo mikinn auð né veraldlega vegsemd, að það drægi hug
sinn frá sælu himnaríkis. Hann varði allri æfi sinni öðrum til
hjálpar, greiddi för ferðamanna og hýsti þá, hafði fátæka
menn hjá sér langdvölum, læknaði sjúka og mat aldrei neitt
lil fjár. Óvini sínum, er sat um líf hans, fyrirgaf hann hvað
eftir annað og sýndi mikla vinsemd. Síðast lét hann líf sitt
eins og kristinni hetju sæmdi. Enn bjartari verður þó mynd
samtíðarmanns hans á Ítalíu, Frans hins helga. Kærleika hans
virtust engin takmörk sett. Hann brann af löngun til þess að
leiða alla menn til Krists og vildi fórna sjálfum sér til þess
fram í minstu æð og taug. Öll systkinin yrðu að finna hinn
mikla bróður sinn. Hann elskaði alt frá sólinni til ormsins,
sem vér troðum fótum. Hann fann andvarp rísa frá öllu, sem
Iifir, líður og deyr, en rneð því á það þátt í Guðs mikla verki.
Því meir sem eitthvað þjáist, því heitar virtist hann elska það.
Hann gaf þúsundum sálna ljós og kraft til nýs lífernis.
Slíkir menn hafa verið lærisveinar hans, sem mestur var
allra og beztur, ]esú Krists, frá honum hafa þeir fengið
kraftinn til heilags lífs. Þar birtist í fyllingu sinni og æðsta
veldi kærleikurinn, sem vér beygjum kné fyrir með tilbeiðslu-
hug. Ekkert í mannlífinu er jafn auðugt og fagurt, sem æfi
hans. Æska hans og fyrri þroskaár liðu við kyrlátt starf, en
í djúpu guðssamfélagi. Þegar voldug hreyfing er vakin að
vilja Guðs og hann veit, að stundin er komin, þá hefur hann
kenningu sína. Djúp himnanna opnast yfir honum. Hann er
elskaði sonurinn, sem faðirinn hefir velþóknun á. Hann boðar
mönnum Guð og guðsríki. Það er nálægt, það kemur, það
er mitt á meðal þeirra. Hvar sem hann fer finna menn til