Prestafélagsritið - 01.01.1928, Blaðsíða 227
Presfafé!ag»ritiö.
Erlendar bækur.
213
um of, þá féll þaÖ mönnum hinnar gömlu stefnu lítf í geö, svo aö heita
má, að Michelet hafi síÖan verið á „svörtu töflunni" fyrir sakir frjáU-
lyndis sfns, enda þótt enginn hafi dirfst aÖ vefengja innilega hristilega
guörækni hans. I riti því, sem hér ræöir um, gerir höfundurinn upp á
milli stefnanna, hinnar gömlu og hinnar nýju. Með riti sfnu kveðst höf.
vilja gera nánar grein fyrir „hvað við höfum viljað, sem teljumsf til
þeirrar sveitar norskra guðfræðinga, sem menn hér í landi hafa vanið
sig á aö kalla „hina frjálslyndu" (de liberale). Og niðurstaöan hefir orðið
sú, að því er mig snertir, að hugsjónir æskunnar ljóma skærar og full-
komnar fyrir mér nú, eftir langa æfi, en þá er ég við byrjun Ieiðarinnar
sá þær blasa við mér f óljósri mynd. Mig furðar því nú minna á því en
nokkuru sinni áður, að það hefir tekið ærinn tíma og kostað baráttu að
koma þeim hugsjónum í framkvæmd innan kirkju vorrar og að það enda
hefir enn ekki tekizt til fulls". Lætur höfundurinn þess getið í formála
ritsins, að takmark sitt við hinar sögulegu og málfræðilegu rannsóknir
hafi ávalt verið það, að öðlast fyllri skilning á kristindóminum. Hafi
honum við samning ritsins verið það hið mesta ánægjuefni, að „sökkva
mér niður í lífsauðlegð trúarinnar á guð fyrir ]esúm Krist, sem guð hefir
gefið mér með hinum nýju, óháðu skoðunum, sem frá æsku minni stóðu
mér óljóst fyrir hugskoti, en hafa ávalt verið að skýrast og mótast með
iíðandi árum“. Ég lít svo á, að þetta litla rit eigi brýnt erindi til allra
presta og guðfræðinga vor á meðal hvorri stefnunni sem fylgja. Oömlu
guðfræðingarnir geta þar hlotið skilning á því, sem þá vantar stundum,
að það, sem vakir fyrir mönnum nýju stefnunnar, er eitthvað háleitara
en að vilja rífa niður gamla helgidóma trúarinnar, — að takmarkið er
jákvætt fyrst og fremsf, en ekki neikvætt eins og reynf er að telja al-
menningi trú um af andstæðingum hins nýja. Og nýguðfræðingarnir, ekki
sízt hinir yngri, sem enn eru börn og byrjendur, þótt þeir teljisl að hafa
lokið n.ámi með prófi, geta þar öðlast þekkingu á þvf, að kristindómur-
inn er fyrst og fremst guði helgað líf í trúnni á guðs son, og að það
skiflir minstu máli, þegar út í lífið kemur, með allri þess barátlu og á-
hyggjum, sorgum og syndum, hvort eitthvað er athugavert viö einhverja
af kenningum þeim, sem vér höfum meðtekið sem arf frá liðnum tímum;
því að aðalatriðið er jafnan að hjartað geti öðlast frið í meðvitundinni
um föðurlegt kærleiksþel guðs oss til handa í drotni vorum ]esú Kristi.
Það skiftir mestu máli fyrir oss, að vér veitum honum viðlöku og ger-
um oss alt far um að opna sálu vora fyrir þeirri æðri tegund lífs, sem
hann gefur, eilífa lífinu í samfélaginu við hann fyrir Jesúm Krist. Eg
vildi mjög óska þess, að þetta litla rit Michelet prófessors mætti verða
lesið og vandlega ihugað af öllum þeim, sem við kristindómsmálin fást
á meðal vor. Dr- 7• H.