Prestafélagsritið - 01.01.1928, Blaðsíða 229

PrestafélagsritiB.
Erlendar bækur.
215
ára afmæli hans 8. febr. þ. á., með þahklæti fyrir starf hans við ritstjórn
tfmaritsins árin 1900—1926. Flytja þau meðal annars nýja þýðingu á
spádómsriti Míka og vísindalega skýringu ritsins.
En í fyrri árganginum, 1927, vi! ég sérstaklega benda á tvær greinar
eftir prestinn Johannes Smemo. Er sú fyrri um „Karl Barths teologi",
sem mikið er nú rætt um víða um lönd, — en hin síðari heitir: „Den
nyeste teologis betydning for forkynnelsen". — Þá er einnig ágæt ritgerð
eftir Arne Fjellbu: „Norsk kirkeliv 1924-1926“. S. P. S.
Ragnar Gjerlöw: „Apostelen Paulus“. Shisser efter Apostlernes
Gjerninger. — Oslo 1927. — Lutherstiftelsens Forlag.
Norðmenn Itafa nú með stuttu millibili eignast tvær bækur um postul-
ann Pál. Árið 1923 kom út bók um Pál eftir Olav Moe, kennara í kirkju-
sögu við safnaðar-prestaskólann (Menighedsfakultetet) í Osló. Fjórum ár-
urn síðar kemur svo þessi bók.
Bækurnar eru ólíkar. Bók Moes er vísindaleg, nákvæm og efnismikil,
en þessi bók Gjerlöws er samin fyrir almenning. Hún er Iétt og lipurt
skrifuð, en lætur vandamálin ýmist eiga sig alveg eða gefur greið en
gagnslítil svör. Eins og sést af fyrirsögninni heldur höfundurinn sér aðal-
lega við frásögn Postulasögunnar, en notar bréf Páls minna. Fylgir hann
í þessu bók skozka vísindamannsins Wm. Ramsays í bók hans: St. Paul,
the Traveller and the Roman Citizen; en Ramsay vildi meö þeirri bók
sýna, hve ágætt heimildarrit Postulasagan er. Auðvitað eru þó bréf Páls
bezta heimild vor um hann, eins Iangt og þau ná, og nær engri átt aö
ganga fram hjá þeim með ráðnum hug. f bók Gjerlöws hverfa t. d. við-
skifti Páls við söfnuðinn í Korinfuborg svo að segja alveg, af því að
Postulasagan segir svo fátt af þeim. En af bréfum Páls má sjá, að hér
er einn sögulegasti þátturinn í allri æfi hans.
Sjálf myndin af Páli er lipurt dregin. En óþarflega virðist höf. vera
hikandi, að láfa nokkra skugga sjásl á myndinni. Einmitl slík mikilmenni
sem Páll þola það þó svo dæmalausf vel, að ekkert sé undan dregið.
Það er hreinn óþarfi að búa til dýrlingsmynd í venjulegum skilningi af
Páli. Hann er veruleikans maður, íklæddur holdi og blóði. Það sem
gerir hann mikinn, er ekki það, að hann sé laus við alla galla, heldur
hilt, að hann er borinn uppi af arnarvængjum guðdómlegrar andagiftar
og óbilandi trúarvissu. Hann lýsir sjálfum sér vel, er hann segir: Eg
lifi, þó ekki framar ég, heldur lifir Kristur í mér. Slíkum manni verður
ekki réttast lýst í huglitlum æfiminningastíl.
En hvað sem um þetta er, þá er bók þessi lipurt skrifuð og skemti-
Ieg aflestrar, fróðleg þeim, sem ekki kæra sig um að brjófa vandamál
til mergjar og hvetjandi til þess að kynnast Páli og frumkristninni.
M. J.