Prestafélagsritið - 01.01.1928, Blaðsíða 203
Prestafélagsritiö.
Um gildi mannsins.
189
VII.
Enn kunnum vér þó að vera hikandi í dómi um gildi
mannsins. Reynsla vor og þekking ná skamt. Vér berum
hana því saman við kenningu hans um þetta efni, sem var
sannastur maður allra og fullkomnastur og vissi þar af leið-
andi bezt, hvað með manninum bjó. Enda sjáum vér þá skýrt,
er Kristur leggur yfir oss hendur. Sál vor þarf að verða
upplýst af anda hans, eins og Lúther komst að orði, til þess
að eignast æðra og óskeikulla úrskurðarvald.
Enginn hefir að sönnu farið þyngri alvöruorðum en Kristur
um synd mannanna, en þó birtir oss dásamlega fyrir sjónum,
þegar ljós fagnaðarerindis hans um gildi mannsins fellur á
vora reynslu.
Um innri heim mannssálarinnar segir Kristur það, að hann
sé meira virði en allur hinn ytri heimur. »Hvað stoðar það
manninn*, spurði hann, »að eignast allan heiminn og fyrir-
gera sálu sinni? Því að hvaða endurgjald mundi maður gefa
fyrir sálu sína?« Til grundvallar slíkri áminningu í spurning-
arformi liggur sú lífsskoðun, að jafnvel sál fávísasta og um-
komumir.sta smælingjans á jörðunni hafi meira gildi en alt
það, er sést. Og það, að syndari snýr sér frá spillingu til
hins góða er svo mikils vert, að vekur gleði með verum
æðri heima »]á, jafnvel hárin á höfði yðar eru talin«, mælti
hann eitt sinn á sínu líkingamáli.
Þetta gildi mannsins byggist á því, ad hann er Guds barn,
en ekki heldur á neinu öðru. Mesta þrá hans til hins góða,
kærleikans og réttlætisins, ber vitni um skyldleikann við Guð.
Þar birtist himneska ættarmótið skýrt, friðurinn og gleðin,
þegar vel er breytt, en sorgin og kvíðinn yfir hinu gagnstæða.
Þessvegna getur Kristur gert svo háar kröfur til mannanna
í fullu trausti til þeirra. Hann býður þeim jafnvel: »Verið
fullkomnir, eins og faðir yðar á himnum er fullkominn*.
Hann kallar íil sín hið guðlega í mönnunum, hann veit, að
það bregst ekki, enda þótt miklir syndarar eigi í hlut. Guðs-
börnunum má treysta.