Prestafélagsritið - 01.01.1928, Blaðsíða 54

‘Prestafélagsritið.
Haraldur Níelsson.
49
og hinar háleitu siðferðiskröfur, sem þeir báru fram samhliða
fullkomnari hugmyndum um guðdóminn.
Hann skildi til fulls hið mikla umrót, sem þeir höfðu komið
af stað meðal þjóðar sinnar: »Landið fær eigi þolað orð
hans.« — Og vitanlega skildi hann og til fulls hversu átakan-
leg oft urðu örlög þeirra.* *1)
Hin kenslugrein H. N. var skýring Nýja-testamentisins.
Skýrði hann bæði samstofna guðspjöllin og flest bréf Páls
postula, auk ýmissa annara rita N.-t. Þar var eðlilega þunga-
miðjan í kenslu hans, þrátt fyrir hrifningu hans af spámönnum
ísraels, og má óhætt fullyrða, að það hafi verið honum kær-
asta kenslugreinin og sú, er mestum tökum náði á huga hans.
Getur hver sá, er vel þekti séra H. N., getið sér þess til að
svo hlaut það að vera, vegna hinnar miklu lotningar hans
fyrir Kristi og ástar til hans og þeirrar bjargföstu sannfær-
ingar, að alt það, sem guðspjöll vor segja dásamlegast og
dýrðlegast um Krist væri raunverulegí og satt og skiljanlegt,
ef tekið væri tillit til margvíslegrar reynslu nútímans. Má geta
nærri, að þær kenslustundir hafi verið áhrifaríkar og læri-
sveinum hans minnisstæðar, þegar hann með sínum glæsilegu
kennarahæfileikum var að sýna fram á raunveruleika þeirra
fyrirbrigða, sem Nýja-testamentið segir frá og kristnin var
grundvölluð á, og andmæla hverri þeirri skýringartilgátu, sem
honum fanst varpa rýrð á Krist og gera mynd hans óverulega
og á annan veg en guðspjöllin skýrðu frá. Hann studdist við
nútímareynsluna til þess meðal annars að sýna fram á, að
yfirleitt öll kraftaverk ]esú væru sennileg, eins og þessi um-
mæli hans bera vitni um: »Ég get t. d. jafnvel trúað því, að
hann hafi gengið á Genesaretvatni, og mun það þó þykja
eitt hið furðulegasta af því, er N.-t. segir oss um hann. Og
ég held, að langvarlegasf sé að vera ekki að neita því, að
eitthvað satt kunni að vera í því, að hann hafi losað suma
roenn undan áhrifum illra eða óhreinna anda. Og ég er sann-
!) Forsætisráðherra Tryggvi Þórhallsson, í hinni ágætu minningargrein
* Tímanum 24. marz.
4