Hlín - 01.01.1958, Síða 50

48
Hlin
flest í minnisglóðinni. — Móðuramma mín var Sigríður,
eldri, dóttir Eiríks Sverrisens, sýslumanns.
Jeg er ekki ættfróð, ófróð um flest nema það sem Guð
sjálfur hefur kent mjer, ekki síst gegnum þrautirnar, um
það gæti jeg skrifað stóra bók, um hans handleiðslu á
mjer og mínum, frá því jeg fyrst man til mín til þessarar
líðandi stundar. — Halldóra mín, væri jeg horfin til þín,
mundir þú styðja mig í Jrví áformi, sem mig hefur lengi
langað til að framkvæma: Sem er að skrifa æfisögu mína.
— Ekki að jeg hafi neitt hrósvert að segja um sjálfa mig,
það er langt frá, en um Guðs gjafir langar mig að tala,
lionum til lofs og dýrðar og þakklætis. — Jeg hef enn gott
minni og góða sjón, heyrnin ekki góð, en það gerir ekkert
til með það, það er búið að vera. — Húsið mitt er hjerna
milli tveggja vershmarbúða við aðalstrætið, svo nógur er
skarkali heimsins úti fyrir og margt ber fyrir augun, en
það hefur engin áhrif á mig,. og skyggir ekkert á ]>að and-
lega, sem allar stundir talar til okkar.
En í sannleika sagt, þá hef jeg ekkert gert, sem er þess
vert að minnast á það í „Hlín“ þinni. — Jeg giftist 19 ára
gömul, svo fátæk þá, og hann líka maðurinn, sem jeg gift-
ist, að við áttum ekki almennileg föt, hvað þá annað. —
Næsta ár fæddist okkar fyrsta barn og svo áfram, áfram,
þau urðu 10 að tölu, 8 drengir og 2 stúlkur. — Svo það er
lítið annað en móðurstarfið, sem jeg hef verið kölluð til
að gera, en það er nú líka það heilagasta og háfleygasta
verk undir sólinni, og sem sameinar alt lífið, samkvæmt
Guðs lögmáli. — Verk, sem móðirin ein getur af hendi
leyst, frá því lægsta til þess hæsta, ekki síst þar sem fátækt
er annarsvegar. — En hana, fátæktina, þekki jeg ofan í
dýpstu rætur, og í gegnum hana Guðs handleiðslu og kær-
leika mannanna. — Tíminn minn og okkar { Foam Lake
gleymist aldrei, jiar vorum við yfir 20 ár, og þá kyntist
jeg því fólki, sem gaf ölmusur í Guðs nafni, sem launin
gefur. -------------