Hlín - 01.01.1958, Blaðsíða 144

142
Hlin
Það er þó fyrst nú, að mjer sýnist fuglinn heilbrigður, og þá er
meiri von að þetta jafni sig eitthvað.
Þó veðráttan væri óstöðug og köld, þá er ekki að sjá, að það
hafi sakað varpið, og dúnninn verður að fullum notum, því ekki
hefur nokkurntíma dignað í einu einasta hreiðri. Þá er dúnn-
inn góður og ljett að hirða hann. En í vætutíð er oft erfitt og
mikið verk við dúnhirðinguna.
Við höfum því ekki erfitt hjer nú, bara að rölta við þetta og
hirða upp dúninn. — Þar kemur ekki að haldi nútíma hraði!
Það er best að fara að öllu rólega, gera fuglinum sem minst
ónæði eða stygð.
Oft þarf að hjálpa ungunum, því móðurumhyggjan er stund-
um görótt, finst mjer. — Stundum kemur það af því, að mis-
jafnt gengur út úr eggjunum, og ungarnir því ekki allir jafn
ferðafærir. — Þá kemur það oft fyrir, að kollan fer með spræk-
ustu ungana, sem eru líka ókyrrir í hreiðrinu, en sá minsti
verður eftir, blautur og ósjálfbjarga. — Ef maður er svo hepp-
inn að rekast á vesalinginn, er farið með hann og honum komið
undir kollu, sem er með álíka unga í sínu hreiðri, og er honum
þá borgið. — Það eru þó nokkur tilfelli með þetta. — Annars
gengur ágætlega út, og margar fara með 4—5 unga, vagga með
gaggi og umhyggju, en ef ungi heltist úr, verður hann að eiga
sig. — Þetta útkrefur umhyggju og eftirtekt þeirra, sem gæta
varpsins, og getur verið töluvert þreytandi, ef varpið er mikið.
— Þó held jeg, að þetta sje ágætt fyrir unglinga og eldra fólk.
— Það er ekki átakavinna nje þreytingur, en það er daglega
hægfara hreyfing og útivist, sem öllum er. holl.
Hjer hafa altaf verið tvær eldri manneskjur og oft barn eða
unglingur til Ijettis og skemtunar. — Það er altaf yndislegt að
heyra í æskunni og umgangast hana, þegar hún er saklaus og
góð, eins og sem betur fer, er þó oft.
Það hefur verið sólskin alla dagana, síðan við komum út,
meira og minna hægviðri, en þó ekki logn nema einn dag, en
annars smá stundir.
Daginn, sem við fluttum út, var indælt veður, þó þurfti að
renna á vindi um tíma, og þá flýttu þeir sjer að fara, sem heim
ætluðu, en voru þó búnir að ganga stærri part varpsins með
okkur. — Við vorum þrjú eftir og kláruðum gönguna, og fór-
um svo að búa um okkur: Bera inn það, sem við vorum að
viðra og ganga frá ýmsu sem ekki þoldi að vera úti. — Það er
altaf erfitt fyrst, meðan verið er að koma sjer fyrir, og svo að
venjast göngunum. En það fer í vana og er því betra sem lengur