Prestafélagsritið - 01.01.1928, Page 161

Presiafélagsriliö.
Sjálfsforræði kirkjunnar.
147
ofiast: hver borgar brúsann? Hvernig á að sjá fyrir þeim
kostnaði, sem hið nýja skipulag hefir í för með sér? Þar er
eiginlega aðeins um kostnaðinn, sem leiðir af kirkjuþingshald-
inu, að ræða. En allir vita að Alþingi er dýrt á fóðrunum,
og margir munu því búast við að kostnaðarhliðin geri þessa
hugmynd óframkvæmanlega. Eg er viss um að það eru bá-
biljur. Ég er ekki í vafa um að finna má nógar leiðir til þess,
að hann verði mönnum ekki tilfinnanlegur. Ég skal þegar
nefna eina, aðrir finna vísast aðra betri.
Ferðakostnaður og dagpeningar presta og Ieikmanna, skal
fenginn með nefskatti í prófastsdæmunum, eins og sóknar-
nefndir jafna nú niður kostnaðinum við setu safnaðarfulltrúa
á héraðsfundum. Allur annar kostnaður við þinghaldið greiðist
úr kirkjusjóðnum.
Komi þingið ekki oftar saman og sitji ekki lengur en ég
geri ráð fyrir hér að framan, verður kostnaðurinn við það
ekki sérlega gífurlegur. Og menn munu brátt sjá, að hann er
vel tilvinnandi.
Hér skal staðar numið að sinni. Margir kunna að vera
mótfallnir ýmsu, sem ég hefi borið fram. En eru ekki allir
réttsýnir menn sammála um aðalatriðið, að kirkjan á skýran
rétt til sjálfsforræðis í einkamálum sínum? Og vilja þeir ekki
líka krefjast þeirrar nefndarskipunar, sem ég hefi vikið að?
Ég vona að það komi á daginn.
Vér, sem unnum kirkju og þjóð, verum einhuga og sam-
hent í að afla kirkjunni sjálfsforræðis, til þess að hún geti
starfað óhindruð að framkvæmd hugsjónar sinnar, að því, að
gjöra einnig vora þjóð að Guðs þjóð.
Með Guðs hjálp skal það takast.