Andvari

Árgangur

Andvari - 01.01.1973, Síða 67

Andvari - 01.01.1973, Síða 67
ANDVAIU NJÁLA MIÐALDAHELGISAGA? 65 sín — livað sem siðferðishugmyndum líður. En það er áreiðanlega ekki krist- inn hugsunarháttur að láta í Ijós löngun sína til hefndar opinberlega, allra sízt á hinztu stund ævinnar. Ef höfundurinn hefði viljað lýsa Njáli sem manni búnum hreinum kristilegum dygðum, þá hefði hann auðvekllega getað sleppt þessu tali um hefnd. En hann er nógu frjálslyndur til þess að gera það ekki; og það er ekki snefill af vanþóknun í frásögn hans af þessu atriði, öðru nær. Mér skjátlast mjög, ef Njáll skvldi ekki - einmitt vegna þessara orða sinna - rísa hve hæst í þessum harmleik og öðlast samúð okkar meira en nokkru sinni fyrr. Skyldu Islendingar 14. aldar hafa litið þetta öðrum augum? Og ef svo, hvers vegna? Njáli er boðið að kjósa líf eða dauða, og hann kýs dauða. Elrafnkatli er gert sams konar boð í Hrafnkels sögu, þegar hann er fallinn í hendur andstæð- ings síns, Sáms. En Hrafnkell kýs líf. Hermann Pálsson hefur fjallað um þessa ákvörðun Elrafnkels í áðurnefndu riti sínu. f samræmi við aðalsjónarmið sitt sér hann hana í Ijósi miðaldaguðfræði og vitnar í Idugo frá St. Victor (um 1097—1141): „Umfram allt var manninum fyrirskipað að varðveita bæði sitt eigið líf og líf annarra manna.“ Þannig hegðar Hrafnkell sér í þessu tilfelli eins og kristnum manni sæmir. En hvað um ákvörðun Njáls, ef við leggjum á hana sama mælikvarða? Hann fyrirfer ekki aðeins sínu eigin lífi; kona hans, Bergþóra, og Þórður litli, dóttursonur þeirra, fylgja dæmi Njáls og vísa bæði heint til tryggðar sinnar við bónda sinn og afa. Þannig virðist Njáll hreyta miklu verr en Hrafnkell, frá kristilegu sjónarmiði. En því fer fjarri, að höf- undurinn fordæmi hann. Samanburðurinn virðist líklegastur til þess að benda okkur á, að varla er hægt að leggja þröngan siðferðislegan mælikvarða — svo maður tali nú ekki um guðfræðilegan — á lífsskoðun þá, sem birtist í Njálu. Morðbrennan að Bergþórshvoli hefur stundum verið borin saman við Flugumýrarbrennu haustið 1253, en Sturla Þórðarson lýsir henni í íslendinga- sögu sinni. Sturla, sem hafði verið viðstaddur brúðkaup Ingibjargar dóttur sinnar að Flugumýri, en farið þaðan fáeinum klukkustundum áður en brennu- menn komu, hlýtur að hafa tekið þennan atburð mjög nærri sér; meðal ann- art'a manna, sem voru drepnir þar, var einnig brúðguminn, tengdasonur hans. Fegar Sturla er að ljúka frásögn sinni af þessari hræðilegu nótt, kemst hann svo að orði: „Þessi tíðendi spurðust brátt, og þótti öllum vitrum mönnum þessi tíðendi einhver mest hafa orðið hér á íslandi, sem guð fyrirgefi þeim, er gerðu, með sinni mikilli miskunn og mildi" (444; leturbreyting mín). Ég hef vitnað í þessa málsgrein til þess að sýna fram á ákveðinn mismun á slíkum textum sem Islendinga sögu og Njálu. Við myndum eflaust hafa litið á slíka athugasemd eftir höfund Njálu sem falska nótu. Það má ganga út frá því, að hann hafi verið 5
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162
Síða 163
Síða 164
Síða 165
Síða 166
Síða 167
Síða 168
Síða 169
Síða 170
Síða 171
Síða 172
Síða 173
Síða 174
Síða 175
Síða 176
Síða 177
Síða 178
Síða 179
Síða 180
Síða 181
Síða 182
Síða 183
Síða 184
Síða 185
Síða 186
Síða 187
Síða 188
Síða 189
Síða 190
Síða 191
Síða 192
Síða 193
Síða 194
Síða 195
Síða 196

x

Andvari

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.