Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1924, Side 69

Úr sögu Garðs og Garðbúa
69
um; tveir forsprakkar þeirra (annar Norðmaðurinn Henrik Steff-
ens, sem síðar varð frægur rithöfundur) fengu áminningu, og
loks var klukkan tekin af Garði, sem hegning fyrir það að hún
hafi verið misbrúkuð til að hvetja menn til upphlaups og óspekta.
Undir aldamótin, með vaknandi þjóðlífi, fer líka að koma
fegurri og siðmannlegri bragur á stúdentalífið í Höfn, slarkið
og róstuinar að rjena. Varð Garður miðstöð stúdentalífsins,
enda var þar fyrstu 40 árin af 19. öldinni oft hið besta
mannval. Mikinn þátt átti í þessu Garðprófasturinn Rasmus
Nyerup (prófastur þar 1802 —1829). Stríðin í byrjun 19.
aldarinnar, rómantíska stefnan, Oehlenschláger, H. C. Andersen,
Grundtvig, og allir hinir merkilegu andans menn, sem þá
komu fram í Danmörku, — alt sameinaðist til að breyta
stúdentalífinu á betra veg. Þegar háskólinn í Kristjaníu var
stofnaður 1811, fóru norskir stúdentar að sækja þangað, og
eftir það að ríkin skildust 1814, var að kalla mátti úti um það
að norskir stúdentar stunduðu nám í Höfn. Þegar háskólinn
brann við það að Englendingar skutu á Kaupmannahöfn 1807,
voru hátíðlegar athafnir hans í nokkur ár haldnar á Garði í
kirkjusalnum. Þar hjelt Grundtvig hina frægu predikun sína
1810 s>Hv( er Drottins orð horfið úr Drottins húsi?« Garður
varð nú miðdepill stúdentalífsins. Á kvöldin söfnuðust menn
oft undir stóra linditrjenu og sungu og drukku. Amaðist pró-
fastur við því, og loks bannaði guðfræðisdeildin samdrykkju
og söng í garðinum eftir kl. 12. Það var í júnímánuði 1820.
Garðbúar hjeldu þá almennan stúdentafund 5. júní undir
linditrjenu. Decanus guðfræðisdeildarinnar var hrópaður af,
og sungið kvæði eftir ungan Garðbúa, Christian Winther, sem
síðar varð eitt af þjóðskáldum Dana. í’ar var fyrsta vísan:
Her under Nathimlens rolige Skygge,
Vil vi, o Frihed! dit Tempel opbygge
Glædernes hulde Pauluner opslaa;
Trofaste Brodre! vor Hymne skal stige,
Stjernen skal vidne at ingen vil svige;
Herrer vi ere i Aandernes Rige
Vi er den Stamme, som evigt skal staa!
(Hjer í friðsælum skugga næturhiminsins viljum við, frelsi,
byggja musteri þitt og reisa Hin blíðu tjöld unaðsemdanna.
Tryggu bræður, lofsöngur vor skal hefjast, stjörnurnar skulu
votta að enginn okkar mun bregðast, við erum drottnar í ríki
andanna, við erum sá stofn, sem mun standa til eilífðar).
Það er eitthvað annað að heyra þetta en barlóminn í stú-