Hlín - 01.01.1929, Qupperneq 127

Hlin
125
-— Heima á hlaðinu er steinn, sem hafður var fyrir
höggstokk. var hann fluttur austan úr svokölluðu Af-
tökugili. Er hann á að giska rúmur metri á hæð. Er
klöppuð laut í hann fyrir hökuna og gat í gegn fyrir
bönd. Greinileg eru axarförinn beggja megin við höku-
lautina. — »Engu týnir guð úr hendi sjer«, segir M. J.
Það var eins og fornöldin færðist nær manni með skini
og skuggum á þessum stað.
Það var bæði gaman og gott að koma að Þingskálum,
og þar var síðasta áningin í ferðinni. Ein konan varð
þar eftir, og nú var bráðum lokið samveru þessara 12
kvenna, sem höfðu notið sannarlegs kvenfrelsis á
sjálfan kvenrjettindadaginn.
Ferðin var öll ’nin ánægjulegasta.
Unnur.
Móðurland og matur.
Er það ekki ófyrirgefanlegt að nefnd sjeu saman
bæði þessi orð: Móðurland, sem vekur dýrmætustu til-
finningar hjartans — og matur, fylling magans — og
ef það svo þar á ofan er bara rjettur og sljettur ís-
lenskur matur, sem talað er um? Ljótt kann það að
þykja, þó segir málsháttur: »Matur er mannsins meg-
in«. — Og nú vekst upp fleira í huga mínum. Mun ekki
fyrsta ást barns til móður eiga skylt við matinn? Því
þykir innilega vænt um móðurbrjóstið — »búrið sitt«.
— Jeg held að það sje ekki svo mikil fjarstæða, að lofa
þessum orðum að stuðlast saman, og jafnvel láta mann