Skírnir - 01.01.1878, Qupperneq 31

ÓFRIÐURINN.
31
fjellu þeir allir er fyrir voru til varnar. Örímgnr veitti sóknin
a8 hinum virkjunum, og fjell Grabbe á leifcinni, en H8 hans
vildi þó ekki á hæl hopa, og sótti svo fast á móti skothríðinni,
a8 loks tókst aö brjótast inn í virki8. þegar forvirkin voru
unnin, tók vörnin a<5 ver8a linari í enum innri virkjum borgar-
innar, þvi Tyrkir sáu, a8 Bússum var alvara a8 kljúfa til þess
tvitúgan hamarinn og spara ekkert til, a8 hún yrbi á þeirra
valdi. þetta grimmilega atvígi stóö frá náttinálum (þann 17.) og
til dagmála daginn eptir. Um þa8 bil, e8a fyr, fór setuliS
Tyrkja a8 leita undankomu úr borginni, en Kússar ur8u þess
skjótt varir og Ijetu riddarali8 sitt veita því eptirför. Flótta-
Ii8i8 komst ekki langt á lei8, á8ur Rússar ná8u þeim sveitum
og tóku af þeim vopn og farangur. Hjer var8 enn allmikill
her a3 bandingjum Rússa, en raannfalli8 hafbi or8i8 stórkost-
legt i hvorutveggja li8i. Af Rússum höf8u falliB e8a or8i8
óvígir 35C0 manna. þetta var sí8asti sigur þeirra þar cystra,
enda var nú nálega öll Armenía á þeirra valdi.
því verSur ekki neitaB, a8 Rússar rjettu hlut sinn me8
þrótt og har8fengi bæBi í Asíu og Evrópu, eptir svo margar
ófarir fraraan af á báBum stö8um. þa8 er satt, a& þeir hafa
af mikilli merg8 manna li8 a3 taka, og a3 aflamunurinn hefir
mestu skipt til sigurúrslitanna, en allir lita svo á herför þeirra,
sem þeim liafi vaxiS þróttur og áhugi vi8 hverja þraut, og aldri
kva3 anna3 vi3 í blö3unum heima, enn a8 sóknin skyldi þreytt,
þar til yfir lyki me3 Tyrkjum, og hinar kristnu þjóBir á Balk-
ansskaga yr3u til fulls úr ánauð leystar. því var lengi spáð,
að hlje hlyti a8 verða á hernaði þeirra, þegar vetraði, en bæði
á Bolgaralandi (einkum fyrir nor8an Balkansfjöll) og i Litlu Asíu
er optast mikið vetrarríki. Nú lögðu líka a3 snemma bæ8i
snjóar og hörkur, en Rússar ur8u því skarpari í sókn og fer8um
sem ófærurnar óxu, og ljetu ekkert fyrir standa. þeir voru í
því ekki ósvipaðir úlfunum heima hjá sjer, sem renna þá helzt
að bygðum og skirrast engnr hættar, þegar mest harðnar a3.
Um sjálfa forustuna er sama a3 segja, a8 fjTirhyggja og snar-
ræði kom æ því betur í ljós, sem lengra sótti fram, og a3 hjer
urðu öll víti að varnaði, þar sem ávallt hjó í sama farið hjá