Skírnir - 01.01.1878, Blaðsíða 33

ÓFRIÐURINN.
33
mannraunum — þá sást allur annar fjelaga bragur á viSmóti
og breytni rússneskra foringja við sína menn, hitt eigi um að
tala, hver aðhjúkrun þeim var veitt í liði Rússa, sem særðir og
óvígir urðu í bardögunum, eða annan sjúkdóm fengu Sá dómur
hefir og verið lagður á hvora um sig, Rússa og Tyrki, sem
nokkuð mun hæft í, að þar sem hermenn hinna fyrnefndu hafi
haft sjer fyrir augum góðan orbstír og skylduna viS þjóS sína
og keisara sinn, þá hafi fyrirheit MúhameSstrúar um fullsæluna
í Paradís veriS aSalhvötin hjá Tyrkjum til öruggrar framgöngu
i orrustunum.
Rússar telja mannatjón sitt síSan stríSiS byrjaSi til hjer-
umbil 100 þúsunda, en þaS mun vart minna Tyrkja megin. En
þaS mun lúta nærri, aB tala þeirra af Tyrkjum, sem handteknir
urðu, hafi veriS nokkuS á annaS bundrab þúsunda. Hins þarf
ekki aS geta, aS þetta lib kemst ckki úr herleiSingunni fyr
enn allt er út kljáS og fullur friSur á kominn.
Vjer hættum þar aS scgja frá viSskiptunum í Evrópu, er
samniugar voru byrjaSir í Adríauópel um vopnahlje og for-
spjöll til frifcarsáltmála. Erindrekar soldáns söindu bjer viS
höfuSforingja Rússahersins (Nikulás kcisarabróSir), en viS hans
hlib stóS Ignatjeff, sendiboSi Rússa í MiklagarSi áSur enn ófriS-
urinn byrjaSi, sem svo mjög kemur viS sögu vora í fyrra af
austræna málinu. Hins þarf ekki aS geta, aS stjórnin í Pjet-
ursborg sagSi kostina fyrir , og þaSan varS samþykkis aS bíSa
til alls, ef einbvat var i vilnaS. Vjer böfnm áSur gctiS þess,
aS Rússar ljetu her sinn nálgast meir og meir höfuSborginni
meSan á samningunum stóS, og þaS er sem óttinn hafi rekiS á
eptir Tyrkjum, því þar kom, aS þeir gáfu núlega öll útvirki
hennar á vald Rússa. Yfir samningunum sjálfum var alla tíS
mesta hulda, og þaS er sem Rússar hafi lagt sem rikast á viS
Tyrki aS halda öllu heimuglegu fyrst um sinn, sem þeirra færi
á milli. Sögurnar urSu því nokkuð margbreyttar, og þó sumt
væri ýkt, er sagt var um harStæki Rússa og vægSarleysi, þá
fór þaS ekki langt frara úr því, sem siSar reyndist. í fyrra
var sýnt fram á í Skírni, hvernig Englendingar hafa horfiS viS
austræna málinu, og þess mútti nú í vændir vita, aS þeiin
Skírnir 1878. 3