Skírnir - 01.01.1878, Síða 73

FRAKKLAND.
73
(t. d. á Sínlandi). AS víSáttu eSa vallarmáli er sýningarsvæSiS
72 dagsláttur, eSa £ar um bil. Vígsludaginn var svo mikiS
haft viS, aS Parísarbúar hafa ekki sjeS annaS eins, síSan keis-
aradæmiS leiS undir lok, en þaS sem mest þótti um vert, var
þaS, aS allir bæSi æbri og lægri gerSu sjer daginn aS sann-
kölluSum fagnaSardegi. Allir ferSamenn — eSa blaSaritendur
— eru um þaS samkvæSa, aS þeir hafi aldri sjeS, og menn
geti vart hugsaS sjer meira fagnaSar háværi, aS vjer eigi segjum
uppnám, en þaS sem heyra mátti og sjá í Paris I. maí og
nóttina á eptir; þvi öll borgin stóS í ljóma til þess er dagur
var á lopti. I skrauthöllinni, eSa á svölum hennar, fór vígslan
fram, og var þar ótal mart stórmenni saman komiS. Af tignum
mönnum voru í fylgd Mac Mahons prinsinn af Wales, hertog-
inn af Aosta (fyrrum konungur á Spáni), krónprinsinn danski,
krónprins Hollendinga, hertoginn at Leuchtenberg (frá Rússlandi)
og Franz af Assisi (konungur) maSur Isabellu spánardrottningar,
en sjálf var hún á sjónarpallinum hjá konu Mac Mahons, auk
annara tignarkvenna. þaS var haft á orSi, hvernig þessu fólki
muni hafa látiS í eyrum óþrotnandi köll lýSsins, er hann kall-
aSi: „lifi þjóSveldiS!“, en þau tóku þá yfir allt, er ríkisfor-
setinn lauk máli sinu meS þeim orSum : „í nafni ens frakkneska
þjóSvaldsríkis lýsi jeg sýninguna opna!“ þaS var Hka þess
vegna, aS fólkinu fannst koma svo mikiS til hátíSarinnar, aS
hún var í raun rjettri hin fagrasta sigurhátíS þjóSveldisins.
Hjer gaf aS Hta eitt af þeim friSarafrekum, sem hverri þjóS
eru til sæmdar, og hjer mátti á svo mörgu sjá, hvernig frakkn-
eska þjóSin hefir sótt sig til þrifnaSar og þjóSmegins á svo
skömmum tíma, sem þjóSveldiS hefir staSiS, og liSinn er frá því
aS hún hlaut lágt aS lúta, og svo mikiS út aS láta í ómildra
hendur. þaS var þetta, sem dagurinn þótti votta, er menn
voru komnir frá öllum heimsálfum aS boSi Frakka til ennar
frægu höfuSborgar þeirra, aS sjá ágæti alþjóSasýningarinnar og
þar fremst í röS sjálfra þeirra fjölsnilld og listaverk. þaS var
þetta, sem þeim þótti öllum góSs viti fyrir þjóSveldiS , er því
unna, og því fjekk hátíSin fólkinu svo mikils fagnaSar og þvi
gladdist þaS af uppljómun borgarinnar, ab því þótti sem nú