Skírnir - 01.01.1878, Qupperneq 138

138
GRJKKLAND.
Tsjerkassaliöum og öSrum illræ8israönnum“, sem veittu fólkinu
í grenndar hjeruRunum (Epírus og J>essalíu) svo illar búsifjar
og ráku marga frá eignum sínum inn yfir landamæri Grikklands.
Grikkjakonungur var hjer i mesta vanda staddur, fólkið var8
uppvægt vife hörmungasögurnar að norðan, — og þær voru
ekki hót betri, enn hinar sem sagðar voru af hryðjuverkum
Baskí-bozúka í fyrra á Bolgaralandi —, en hann og ráðherrar
hans vissu, að Grikkland ætti sjer einskis fulltingis von, ef
hætt væri til stríðs við Tyrki. þeir vissu vel, að Rússar fóru
ekki förina til að koma grisku hjeruðunum i samband við
konungsrikið eða auka það að völdum og viðáttu, og þetta
reyndist svo, þegar friðarsáttmálinn var gerður í San Stefanó.
það var að eins slafneska þjóðernið, sem Zarinn bar sjer fyrir
brjósti — en þar eru hvorutveggju öðrum jafnlítið vinveittir,
sem Slafar og Grikkir eru. Hitt er heldur ekki efunarmál, að
stórveldin einkum Englendingar hafa sem fastlegast ráðið þeim
frá öllum stórræðum, og það er líkast, að Bretar hafi sett þeim
fyrir sjónir, að máli þeirra mundi þá betur farnast, ef þeir
sætu kyrrir, og þeim mundi kostur að taka hlut sinn á þurru
landi. þar kom þó, að Grikkir gátu ekki lengur á sjer setið,
enda var þá rjett að því komið, að vörn Tyrkja norður frá
væri að þrotum komin. I hyrjun febrúarmánaðar sendi kon-
ungur 12,000 manna yfir landamærin, en með þeim og Tyrkj-
um urðu að kalla engir atburðir, því stórveldin ljetu sendiboða
sína ganga hart að stjórn Georgs konungs og lieimta, að liðið
yrði aptur kvaðt. þau kváðust mundu ekkert lið leggja Grikk-
landi, ef það færðist í fang að lengja þá styrjöld, sem vopna-
hljeð og samningateit Rússa og Tyrkja vildi enda á gera.
„Dýrt er drottins orðið“, og þorðu Grikkir þá ekki annað enn
hlýða, cn hitt í vændum, að floti Tyrkja veitti þeim heimsókn
innan fárra daga í Píreus. Delyannis, ráðherra utanríkismál-
anna, hefir sent stórveldunum langa skýrslu um hagi enna
grísku hjeraða og a&ferð Tyrkja við kristna fólkiðog sett
' þeim fyrir sjónir, í hverjum vanda Grikkland hljóti æ að verba
statt, meðan slikt megi frain fara. Hann fór líka til Berlínar
á fundinn, en vildi hverfa heim aptur, er Grikklandi var synjað