Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1924, Qupperneq 4

4
Halldór Hermannsson
austur með norðurströnd meginlandsins og átti þar að
hafa aðalbækistöðu við Herschelseyju. En Vilhjálmi þótti
nokkuð óvíst, að skipið kæmist svo langt austur með
ströndinni það sumar, því að ísar voru miklir um þær
mundir þar norður frá, enda hefði hann haft lítið að
starfa sem mannfræðingur allan þann tíma, sem skipið
var að komast þangað sem ferðinni var heitið. Fór hann
því fram á það að fá að fara einn síns liðs landveg eða
öllu heldur fljótaveg norður eftir og hitta fjelaga sína
þar. Fjellust foringjar fararinnar á þetta, og fór svo Vil-
hjálmur með bátum norður eftir fljótunum sumarið 1906
og komst loks í Mackenziedeltuna, þar sem hann ætlaði
að gera rannsóknir á Eskimóum. Og nú rættist það,
sem hann hafði hálfpartinn búist við, að skip leiðangurs-
ins komst ekki eins langt austur eftir og ætlast var til, og
náði hann ekki að sameinast fjelögum sínum, en á skip-
inu var þó allur útbúningur hans undir vetrardvölina þar
norðurfrá. Stóð hann nú uppi aleinn þarna norður í
heimskautslöndum í vetrarbyrjun klæddur þunnum sumar-
fötum, og af öðrum útbúningi hafði hann einungis ljós-
myndavjel, nokkrar skrifbækur, skammbyssu og hjerumbil
200 byssuhleðslur. Og var eiginlega ekki glæsilegt að
horfa í móti vetri svo útbúinn. En hann ljet ekki hug-
fallast og tók það til ráðs að leita til Eskimóanna og lifa
eins og þeir bæði til klæða og fæðu. Bar þetta tiltæki hans
hinn besta árangur, því að ekkert gat verið betra fyrir
mannfræðing, sem vildi kynnast Eskimóunum, en að lifa
þannig hjá þeim alveg eins og hann væri einn at þeim.
Leið honum vel um veturinn (1906—07), fræddist mikið
um líf þeirra og háttu, lærði mikið í máli þeirra, og
vann hylli þeirra, traust og vináttu. Seinna komst hann
í samband við ferðafjelaga'sína, og eftir 18 mánaða dvöl
þar nyrðra, hjelt hann suður aftur á sama hátt og hann
hafði farið norður.